Το αίτιο τής παχυσαρκίας.

 Οι ειδικοί στη διατροφή έχουν αναγνωρίσει εδώ και πολλά χρόνια ότι μια πλούσια σε λίπη και ζάχαρη διατροφή μπορεί να είναι η βασική αιτία της παχυσαρκίας.

Αλλά οι θεωρίες δίνουν και παίρνουν για το ποιος ακριβώς είναι ο κύριος “ένοχος”: είναι η κατανάλωση πάρα πολλών θερμίδων; Είναι συγκεκριμένες τροφές, όπως υδατάνθρακες ή τα λίπη;

Αυτό οδήγησε σε κάποιες οδηγίες για μείωση της ζάχαρης, άλλες για μείωση των υδατανθράκων, ενώ άλλες επικεντρώνονται στην μείωση των τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά.

Τώρα, μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Obesity, υποδηλώνει ότι αυτές οι θεωρίες δεν είναι ασύμβατες μεταξύ τους και ότι μπορούν όλες να “συμφωνήσουν” γύρω από έναν και μόνο αληθινό “ένοχο”: τη φρουκτόζη!

Πώς η φρουκτόζη ευθύνεται στον μέγιστο βαθμό για την παχυσαρκία

Σύμφωνα με τον δρ. Richard Johnson, ερευνητή του University of Colorado Anschutz Medical Campus, και τους συναδέλφους του, το πρωταρχικό πρόβλημα στην παχυσαρκία είναι η φρουκτόζη, η οποία υπάρχει στην επιτραπέζια ζάχαρη και στο σιρόπι καλαμποκιού με υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη. Η φρουκτόζη μπορεί επίσης να παραχθεί στον οργανισμό από υδατάνθρακες (ιδιαίτερα από τη γλυκόζη). Όταν η φρουκτόζη μεταβολίζεται, μειώνει τη διαθέσιμη ενέργεια στο σώμα (γνωστή ως ATP ή τριφωσφορική αδενοσίνη) κάτι που μας προκαλεί πείνα.

Αυτό που ο δρ. Johnson αποκαλεί “υπόθεση επιβίωσης φρουκτόζης” συγκεντρώνει ως θεωρία τις περισσότερες από τις υπάρχουσες διατροφικές υποθέσεις για τα αίτια της παχυσαρκίας, συμπεριλαμβανομένων των δύο που ήταν πιο ασυμβίβαστες μεταξύ τους:

• τη θεωρία του ενεργειακού ισοζυγίου, η οποία προτείνει ότι η υπερβολική ποσότητα φαγητού (και κυρίως το λίπος) οδηγεί στην παχυσαρκία, και
• το μοντέλο υδατάνθρακα-ινσουλίνης, που βάζει τους υδατάνθρακες στο επίκεντρο της αύξησης βάρους

“Ουσιαστικά, αυτές οι θεωρίες, που βάζουν μεταβολικούς και διατροφικούς παράγοντες στο επίκεντρο της επιδημίας της παχυσαρκίας, είναι όλες κομμάτια ενός παζλ που ολοκληρώνεται με το πιο βασικό κομμάτι: τη φρουκτόζη. Η φρουκτόζη είναι εκείνη που ενεργοποιεί τον μεταβολισμό μας για να μπει σε λειτουργία χαμηλής κατανάλωσης ενέργειας και να χάσουμε τον έλεγχο της όρεξής μας. Τότε αναζητούμε λιπαρά τρόφιμα που γίνονται η κύρια πηγή θερμίδων και οδηγούν μοιραία στην αύξηση του βάρους”, λέει ο δρ. Johnson.

Για να ενοποιήσει αυτές τις θεωρίες συγκεκριμένα, ο δρ. Johnson λέει ότι μπορούμε να δούμε ως παράδειγμα τα ζώα που βρίσκονται σε χειμερία νάρκη. Όταν πεινάμε και έχουμε χαμηλή ενεργή ενέργεια, μπαίνουμε σε λειτουργία επιβίωσης. Τα ζώα γνωρίζουν ότι αναζητούν τροφή όταν τα επίπεδα ενέργειας αρχίζουν να πέφτουν. Είναι ο λόγος που οι αρκούδες τρώνε φρούτα για να προετοιμαστούν για τον χειμώνα. Τα φρούτα είναι τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη και η φρουκτόζη καταπνίγει σημαντικά την διαθέσιμη ενέργεια. Το λίπος λειτουργεί ως αποθηκευμένη ενέργεια, αλλά η κατανάλωση τροφών με υψηλή περιεκτικότητα σε φρουκτόζη εμποδίζει την αντικατάσταση της διαθέσιμης ενέργειας από αυτό το αποθηκευμένο λίπος. Έτσι μένει χαμηλά η διαθέσιμη ενέργεια, καθώς η αρκούδα προετοιμάζεται για έναν μακρύ χειμωνιάτικο ύπνο.

“Αυτή η θεωρία βλέπει την παχυσαρκία ως μια κατάσταση χαμηλής ενέργειας. Ο προσδιορισμός της φρουκτόζης ως ο αγωγός που ανακατευθύνει την ενεργή αντικατάσταση ενέργειας στην αποθήκευση λίπους δείχνει ότι η φρουκτόζη είναι εκείνη που οδηγεί την ενεργειακή ανισορροπία. Αυτό ενοποιεί τις επιμέρους θεωρίες για την αιτία της παχυσαρκίας”, λέει ο δρ. Johnson.

Αν και απαιτείται περισσότερη έρευνα για την πλήρη επικύρωση αυτής της ενοποιητικής υπόθεσης, πρόκειται για ένα ελπιδοφόρο πρώτο βήμα προς τον εντοπισμό πιο στοχευμένων προληπτικών δράσεων ενάντια στην παχυσαρκία και τη σχετική διαχείριση της μεταβολικής ανισορροπίας.

Πηγή:onmed.gr

Read More

Εργαστηριακές προπάθειες πανδημικών ιών

 Ένα σαββατόβραδο του Νοεμβρίου του 2013, ένας ερευνητής στο υψίστης ασφαλείας κέντρο έρευνας της γρίπης Influenza Research Institute στο Μάντισον του Ουισκόνσιν, έκανε αυτό που οι επιστήμονες που εργάζονται εκεί φοβούνται περισσότερο απ’ όλα. Κατά λάθος τρύπησε το δάκτυλό του με μια βελόνα που περιείχε έναν δυνητικά θανατηφόρο ιό γρίπης και έβγαλε αίμα.

Αντιλαμβανόμενος τον κίνδυνο, ο επιστήμονας ψέκασε αμέσως το δάκτυλό του με απολυμαντικό και το έβαλε κάτω από τρεχούμενο νερό. Στη συνέχεια τον συμβούλευσαν να πιέσει την πληγή σε μια προσπάθεια να βγάλει το μολυσμένο αίμα.

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Ο ερευνητής δεν έχει ταυτοποιηθεί, η ιστορία του, όμως, περιγράφεται λεπτομερώς στις σύγχρονες εκθέσεις εργαστηριακής ασφάλειας που έχουν δει οι Financial Times. Του είπαν να φορέσει καινούρια γάντια, να κάνει ντους και να απομονωθεί. Εν τω μεταξύ, η οικογένειά του παρέμεινε σε ξενοδοχείο για μια εβδομάδα προκειμένου να μπορέσει να μπει ο ερευνητής σε καραντίνα μόνος στο σπίτι του.

Το στέλεχος της γρίπης στην υπόθεση αυτή δεν ήταν ένας κανονικός εποχικός ιός. Το περιεχόμενο της σύριγγας είχε δημιουργηθεί τεχνητά στο εργαστήριο του Ουισκόνσιν, με τη συνένωση μιας μεταλλαγμένης εκδοχής της γρίπης των πτηνών H5N1 με μια πιο συνήθη ανθρώπινη εκδοχή της. Και δεν ήταν το πρώτο ατύχημα που συνέβη στο εργαστήριο. Μόλις μια εβδομάδα νωρίτερα, αναφορές που είχαν δει οι FT έδειχναν πως επιστήμονας είχε χύσει υγρό που περιείχε τον ιό H5N1.

Ο H5N1 είναι γνωστό πως είναι απίστευτα επικίνδυνος: το 60% των ανθρώπων που μολύνονται, πεθαίνουν. Το μόνο θετικό είναι πως δεν μπορεί να εξαπλωθεί εύκολα μεταξύ ανθρώπων. Ωστόσο, ο ιός της γρίπης που δημιουργήθηκε στο εργαστήριο του Ουισκόνσιν αναπαρήχθη αρκετά γρήγορα ώστε να εξαπλωθεί σε κουνάβια μέσω αερομεταφερόμενων σταγονιδίων που εισέπνευσαν. Αν ίσχυε το ίδιο και για τους ανθρώπους, όπως προειδοποίησε η ομάδα έρευνας, θα μπορούσε να προκαλέσει παγκόσμια πανδημία.

Μέχρι το 2013 αυτού του είδους τα πειράματα –όπου ένας παθογόνος οργανισμός ενισχύεται για να αυξηθεί η μεταδοτικότητά του ή η ικανότητά του να προκαλεί ασθένεια- σπανίως διεξάγονταν σε τόσο δυνητικά επικίνδυνους ιούς. Ο Yoshihiro Kawaoka, επικεφαλής του εργαστηρίου στο Ουισκόνσιν, είχε αποκαλύψει δημοσίως μόνο πως θα μπορούσε να κάνει τέτοια περίπλοκη εργασία «αυξημένης λειτουργικότητας» (gain-of-function) σε ιούς, δυο χρόνια νωρίτερα, προκαλώντας έντονη ανησυχία σε ορισμένους συναδέλφους του.

Η αιτιολογία που δόθηκε για την εργασία είναι πως μέσω της επέμβασης στη γενετική σύνθεση ορισμένων ιών και της απομόνωσης μεμονωμένων χαρακτηριστικών, οι επιστήμονες μπορούν να βρουν τι είναι αυτό που τους καθιστά πιο θανατηφόρους, και πώς μπορούν να αναγνωρίσουν μελλοντικές απειλές. Πολλοί που εργάζονται στον κλάδο λένε πως οι φαρμακευτικές εταιρείες θα δυσκολεύονταν πολύ περισσότερο να δημιουργήσουν εμβόλια και θεραπείες κατά της Covid-19, για παράδειγμα, χωρίς εργασίες «αυξημένης λειτουργικότητας» σε ιούς Sars, που βοήθησαν να εξηγηθεί πώς επηρεάσουν τα ανθρώπινα κύτταρα. Και επιμένουν πως αυτό μπορεί να γίνει με ασφάλεια.

Το Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Μάντισον είπε πως «από τότε που ξεκίνησε η εργασία στο εργαστήριο του Δρ. Kawaoka –το Influenza Research Institute- το πανεπιστήμιο έχει υιοθετήσει, δημιουργήσει και εφαρμόσει συστήματα και διαδικασίες ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στα υψηλότερα πρότυπα βιοασφάλειας».

Αλλά η αλληλογραφία μεταξύ του πανεπιστημίου και του National Institute of Health, που χρηματοδότησε το πρόγραμμα και το επέβλεπε, δείχνουν πως κυβερνητικοί αξιωματούχοι ανησυχούσαν πολύ για τα πρωτόκολλα ασφαλείας μετά τα ατυχήματα στο εργαστήριο του Kawaoka.

Στις επιστολές, που δόθηκαν στους FT στο πλαίσιο του Freedom of Information Act, αξιωματούχοι του NIH προσδιορίζουν αρκετά προβλήματα στις πρακτικές του εργαστηρίου, περιλαμβανομένης κατ’ αρχάς της χρήσης βελόνας, και του γεγονότος πως επετράπη στον ερευνητή να μπει σε καραντίνα στο σπίτι του.

Δεν υπήρξαν μολύνσεις που να προκλήθηκαν ως αποτέλεσμα των περιστατικών στο Ουισκόνσιν, ενώ και οι δυο ερευνητές ήταν καλά. Αλλά ένας μικρός αριθμός πολιτικών και αξιωματούχων των υπηρεσιών πληροφοριών αναρωτιούνται εάν ένα τέτοιο ατύχημα στην άλλη πλευρά του κόσμου θα μπορούσε να είχε πυροδοτήσει την πανδημία της Covid-19.

Αν και οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν πως ο ιός πρωτομόλυνε τους ανθρώπους μέσω ζώων, ορισμένοι –περιλαμβανομένης μιας αμερικανικής υπηρεσίας πληροφοριών που δεν κατονομάζεται- πιστεύουν τώρα πως πιο πιθανό είναι η πανδημία να προήλθε από αυτού ακριβώς του είδους την έρευνα, που διενεργούσε το Wuhan Institute of Virology, παγκόσμιος ηγέτης στην «απόκτηση λειτουργικότητας» στους κορωνοϊούς.

Μεταξύ του 2015 και 2020, το εργαστήριο της Γουχάν έλαβε περίπου 600.000 δολάρια από χρήματα Αμερικάνων φορολογούμενων μέσω ενός τρίτου οργανισμού που ονομάζονταν EcoHealth Alliance, τον οποίον διαχειρίζονταν ο Βρετανός επιστήμονας Peter Daszak. Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει δαπανήσει πολύ μεγαλύτερα ποσά για τέτοιες εργασίες εντός των ΗΠΑ.

«Πιστεύω πως αυτό είναι ο πιο επικίνδυνος επιστημονικός τομέας στον κόσμο», ανέφερε ο Richard Ebright, καθηγητής χημικής βιολογίας του Rutgers University. «Δεν έχει σημασία εάν η Covid-19 διέρρευσε από την Γουχάν. Και μόνο το να γνωρίζουμε πως μπορεί να διέρρευσε, θα έπρεπε να είναι αρκετό για να αλλάξουμε την προσέγγισή μας».Ανάλυση των FT επί των δημοσίως διαθέσιμων στοιχείων, υποδηλώνει πως η αμερικανική κυβέρνηση έχει δαπανήσει πάνω από 30 εκατ. δολάρια τα τελευταία 15 χρόνια σε εγχώριες έρευνες που θα μπορούσαν εύλογα να χαρακτηριστούν από την αμερικανική κυβέρνηση ως έρευνα «αυξημένης λειτουργικότητας» σε παθογόνους οργανισμούς που θα μπορούσαν δυνητικά να προκαλέσουν πανδημία. Η διαμάχη αναφορικά με το τι συνέβη στη Γουχάν σημαίνει πως αυτή η εργασία στις ΗΠΑ πλέον εξετάζεται πιο εξονυχιστικά από ποτέ.

Την ίδια άποψη έχουν και άλλοι στον κλάδο. «Είναι θέμα χρόνου κάποιος από αυτούς τους παθογόνους οργανισμούς να ξεφύγει από κάπου» ανέφερε η Alina Chan, μοριακή βιολόγος στο Broad Institute του MIT. «Η διενέργεια τέτοιων ερευνών σε μια πυκνοκατοικημένη πόλη, όπως συμβαίνει με ορισμένους ερευνητές, είναι σαν να ρίχνεις σπίρτο στο δάσος εν μέσω ξηρασίας».

Ιοί που προσαρμόζονται

Ο Kawaoka ήταν ένας από τους πρώτους επιστήμονες που έδειξαν πως η γενετική σύνθεση της γρίπης των πτηνών θα μπορούσε να τροποποιηθεί για να εξαπλωθεί μεταξύ θηλαστικών. Πριν από μια δεκαετία, ο ίδιος και μια ομάδα ερευνητών κατάφεραν να μεταλλάξουν τον ιό H5N1 για να τον κάνουν να μοιάζει περισσότεροι με τον H1N1 –γνωστότερο ως γρίπη των χοίρων- που εξαπλώνεται τόσο γρήγορα μεταξύ των ανθρώπων, ώστε να προκαλέσει πανδημία το 2009.

Η λογική τους ήταν «να προετοιμαστούμε για δυνητικές πανδημίες που προκαλούνται από ιούς γρίπης». Και το έργο του Kawaoka και της ομάδας του χρηματοδοτήθηκε με μεγάλα ποσά από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αρχίζοντας το 2006, οι εργασίες του πάνω στη γρίπη των πτηνών έλαβαν χρηματοδότηση ύψους περίπου 500.000 δολαρίων ετησίως, και από το 2009 επιπλέον 600.000 δολάρια τον χρόνο ήταν διαθέσιμα προκειμένου να ερευνηθεί το γιατί ο ιός της γρίπης του 1918 εξαπλώθηκε τόσο γρήγορα.

Και οι δυο χορηγίες προήλθαν από το National Institute for Allergy and Infectious Diseases, υπό την ηγεσία του Anthony Fauci, του ιολόγου που έγινε διεθνώς γνωστός κατά τη διάρκεια της πανδημίας της Covid και είναι τώρα επικεφαλής ιατρικός σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ Joe Biden.

Ο Fauci αρνήθηκε να μιλήσει στους FT για τις ανάγκες αυτού του άρθρου, αν και σε συνέντευξη που είχε παραχωρήσει νωρίτερα φέτος υπεραμύνθηκε της ιδέας της γενετικής τροποποίησης των ιών για να παρατηρηθούν οι επιδράσεις τους στα ανθρώπινα κύτταρα. «Πρέπει να προσαρμόσεις τον ιό ώστε να μπορείς να τον χρησιμοποιήσεις σαν εργαλείο για να θέτεις ερωτήματα», είχε πει.

Η κρατική στήριξη στον Kawaoka δεν ήταν αρκετή για να τον προστατεύσει από μια έντονη αντίδραση όταν επιχείρησε να δημοσιεύσει τα αποτελέσματα της εργασίας του στην «απόκτηση λειτουργικότητας». Όταν υπέβαλλε τα αποτελέσματά του στο περιοδικό Nature το 2011, οι ομότιμοι του ανησύχησαν τόσο ώστε το Εθνικό Γνωμοδοτικό Συμβούλιο για τη Βιοασφάλεια (National Science Advisory Board for Biosecurity – NSABB)  –ένα πάνελ ειδημόνων που συγκαλεί η κυβέρνηση- συνέστησε την καθυστέρηση της δημοσίευσης μέχρι να επεξεργαστεί ορισμένα σημεία της μεθόδου του, για την περίπτωση που κάποιος θα προσπαθούσε να την αντιγράψει.

Το NSABB ανησύχησε ακόμα περισσότερο για παρόμοιες εργασίες που έκανε στην Ολλανδία ο Ron Fouchier, επιστήμονας του Erasmus Institute στο Ρότερνταμ. Και ο Fouchier καλλιεργούσε πιο μεταδοτικά στελέχη της γρίπης χρησιμοποιώντας κουνάβια, και φέρεται να αστειεύτηκε σε ένα συνέδριο το 2011 λέγοντας πως η εργασία του είναι τόσο επικίνδυνη που είναι «πραγματικά ηλίθιο».

Και οι δυο επιστήμονες τελικά δημοσίευσαν τις εργασίες τους με αναθεωρήσεις το 2012, και η κρατική χρηματοδότηση συνεχίστηκε. Το 2013 η ομάδα του Kawaoka έλαβε επιπλέον επιχορήγηση για να τροποποιήσει τα γονίδια τόσο της γρίπης, όσο και του ιού Έμπολα για να δει αν υπήρχαν γονίδια που δεν είχαν μέχρι τότε χαρακτηριστεί που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην εξάπλωση των ιών. Η NIAID χρηματοδοτούσε την εργασία αυτό με 300.000-600.000 δολάρια ετησίως μέχρι το 2017.

O Ralph Baric, που συνεργάστηκε στενά με τον Kawaoka και είχε δικό του εργαστήριο στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Chapel Hill, εργάζονταν πάνω σε παρόμοιο project. Ο Baric κατάφερε το 2005 να τροποποιήσει γενετικά ποντίκια ώστε το ανοσοποιητικό τους σύστημα να παρομοιάζει με αυτό των ανθρώπων. Χρησιμοποίησε ποντίκια για να δοκιμάσει γενετικά τροποποιημένους κορωνοϊούς σε μια προσπάθεια να βρει ποια γονίδια βοηθούσαν στην αναπαραγωγή του ιού. Από το 2013 έως το 2017, η NIAID είχε δώσει στον Baric συνολικά 2,3 εκατ. δολάρια για χρηματοδοτήσει το έργο του.

Ατυχήματα στο εργαστήριο

Το 2014 ο Λευκός Οίκος υπό την προεδρία του Barak Obama, μετά από μια σειρά ατυχημάτων σε εργαστήρια υψίστης ασφαλείας στις ΗΠΑ, άρχισε να θέτει ερωτήματα αναφορικά με το τι έρευνες ακριβώς βοηθούσε η κυβέρνηση να χρηματοδοτηθούν.

Τον Ιούνιο, το US Centers for Disease Control and Prevention ανακοίνωσε πως 75 άτομα του προσωπικού του ενδέχεται να εκτέθηκαν άθελά τους σε ζωντανά βακτήρια άνθρακα. Έναν μήνα αργότερα, υπάλληλοι του NIH ανακάλυψαν τυχαία μια σειρά ξεχασμένων φιαλιδίων, δυο από τα οποία περιείχαν ζωντανά δείγματα ευλογιάς. Έναν μήνα αργότερα το CDC παραδέχθηκε πως είχε στείλει δείγματα κανονικού ιού γρίπης σε εξωτερικό εργαστήριο που κατά λάθος μολύνθηκε με το στέλεχος H5N1.

Τα ατυχήματα δεν αφορούσαν σε έρευνα «αυξημένης λειτουργικότητας». Αλλά ήταν αρκετά ανησυχητικά ώστε να πείσουν τους αξιωματούχους να επιβάλλουν μορατόριουμ στις κρατικές χρηματοδοτήσεις για τέτοιου είδους έρευνες στον Sars, τον Mers ή σε ιούς γρίπης –που θεωρούνται από πολλούς ειδικούς ως οι πιο ριψοκίνδυνες επιστημονικές έρευνες.

Το μορατίριουμ απείλησε να διαρρήξει τις στενές σχέσεις μεταξύ των υπηρεσιών υγείας των ΗΠΑ και αυτής της μικρής υπο-ομάδας της επιστημονικής κοινότητας. Αλλά στο τέλος το χρήμα συνέχισε να ρέει. Υπό τους όρους του μορατόριουμ, οποιοδήποτε project είχε ήδη εγκριθεί θα μπορούσε να συνεχίσει να έχει πρόσβαση σε δημόσιους πόρους –περιλαμβανομένων των έργων που υλοποιούσαν τόσο ο Baric όσο και ο Kawaoka.

Δεν είναι απαραίτητο πως όλα αυτά τα πειράματα θα κατατάσσονταν ως έρευνες «αυξημένης λειτουργικότητας» υπό τους όρους του μορατόριουμ των ΗΠΑ. Όλα αφορούσαν την τροποποίηση ιών γρίπης, Sars ή Mers, και συχνά καθιστούσαν τους ιούς αυτούς πιο επικίνδυνους. Αλλά για να θεωρηθεί ως έργο «αυξημένης λειτουργικότητας», οι επιστήμονες που εμπλέκονταν έπρεπε να «αναμένουν λελογισμένα» πως αυτό θα ήταν το αποτέλεσμα – πρόκειται για μια αόριστη διατύπωση που βοήθησε τους αξιωματούχους του NIH να εξαιρέσουν 13 από τις 21 μελέτες που είχαν αρχικά μπει στον «πάγο».

Ο David Relman, καθηγητής ιατρικής στο Stanford University, χαρακτηρίζει τη συζήτηση αυτή «σημειολογική», επισημαίνοντας πως πολλά από τα πειράματα αυτά εμπίπτουν σε μια πιο απλή κατηγορία, αυτή της «εξαιρετικά ριψοκίνδυνης έρευνας».

Η σχέση μεταξύ του NIH και ορισμένων από αυτούς τους επιστήμονες πάει πέραν των εργασιών για την «απόκτηση λειτουργικότητας». Δημόσια δεδομένα χρηματοδοτήσεων που ανέλυσαν οι FT δείχνουν πως οι ομάδες των οποίων ηγήθηκε ο Kawaoka έχουν λάβει περισσότερα από 63 εκατ. δολάρια από συνολικές κρατικές επιχορηγήσεις. Για τον Baric το ποσό ξεπερνά τα 105 εκατ. δολάρια.

Οι επικριτές πιστεύουν πως τα ποσά δείχνουν μια στενή σχέση μεταξύ μιας χούφτας ερευνητών ιών του αναπνευστικού συστήματος και της κυβέρνησης των ΗΠΑ.

«Οι άνθρωποι αυτοί είναι μια ομάδα που θα μπορούσε ακριβέστερα να χαρακτηριστεί ως ένα καλά οργανωμένο κλαμπ insiders του κατεστημένου με ισχυρή επιρροή στην ερευνητική κοινότητα και τους χρηματοδότες της», σύμφωνα με τον Peter Hale, ιδρυτή της ομάδας πίεσης Foundation for Vaccine Research in the US. «Είναι εξαιρετικοί στο να γράφουν προτάσεις για επιχορηγήσεις αλλά όχι τόσο στο να αιτιολογούν τα υπερβολικά ριψοκίνδυνα πειράματά τους. Και όποτε εμφανίζονται προβλήματα, αυτοί προστατεύουν τους δικούς τους».

Ο Kawaoka απορρίπτει τον ισχυρισμό αυτόν. «Είναι προσβλητικό για την επιστημονική κοινότητα, περιλαμβανομένων των ανεξάρτητων υπηρεσιών χρηματοδότησης και των ανεξάρτητων επιστημόνων που αξιολογούν τις ερευνητικές προτάσεις, και των ερευνητών που εργάζονται σκληρά για να αναπτύξουν ανταγωνιστικές προτάσεις για να ανταγωνιστούν για περιορισμένες χρηματοδοτήσεις».

Η «Batwoman» και ο δρόμος προς την Γουχάν

Το 2014 o Baric, που έχει το παρατσούκλι «ο κυνηγός κορωνοϊού», συναντήθηκε με την Shi Zhengli, μια επιστήμονα η προθυμία της οποίας να βρει στελέχη κορωνοϊού σε σπηλιές νυχτερίδων της «χάρισε» το παρατσούκλι «Batwoman».

O Baric έδωσε τα ποντίκια του στη Shi για να πειραματιστεί στην Γουχάν και το 2015 οι δυο τους δημοσίευσαν μελέτη που περιέγραφε το πώς ένωσαν τον ιό Sars με έναν άλλον κορωνοϊό για να δημιουργήσουν έναν ιό «χίμαιρα» που θα μπορούσε να αναπαραχθεί γρήγορα σε ανθρώπινα κύτταρα. Τα ευρήματα ήταν τόσο ανησυχητικά που οι συγγραφείς πρόσθεσαν μια προειδοποίηση στη μελέτη τους: «Οι επιστημονικές επιτροπές αξιολόγησης μπορεί να θεωρήσουν παρόμοιες μελέτες για τη δημιουργία χιμαιρικών ιών με βάση τα κυκλοφορούντα στελέχη, πολύ ριψοκίνδυνες για να συνεχιστούν».

Επίσης το 2015, ο Baric παρουσίασε το έργο του σε συνέδριο της Κινεζικής Ακαδημίας Επιστημών, στο οποίο συμμετείχαν επίσης ερευνητές που εργάζονταν για τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό –κάτι που επιμένει πως ήταν φυσιολογικό.

Έναν χρόνο αργότερα, η ομάδα του δημοσίευσε μελέτη που προειδοποιούσε πως ένα από τα στελέχη του ιού πάνω στο οποίο εργάζονταν «ετοιμάζονταν να εμφανιστεί σε άνθρωπο». Και αργότερα το 2016 η Shi και ο Daszak βοήθησαν στη συγγραφή μελέτης που αποκάλυπτε στις υποσημειώσεις πως μέρος της κοινής τους εργασίας πραγματοποιούνταν σε επίπεδο βιοασφάλειας δύο –που αντιστοιχεί περίπου σε αυτό ενός οδοντιατρικού χειρουργείου.

«Αυτή ήταν μια αχρείαστα ριψοκίνδυνη έρευνα», ανέφερε ο Relman. «Μπορεί να μην γνώριζαν ποιες ιδιότητες θα είχαν οι χιμαιρικοί ιοί που δημιουργούσαν, αλλά γνώριζαν πως έπαιζαν με τον κορωνοϊό νυχτερίδας W1V1, που είναι ήδη καλά προσαρμοσμένος στα ανθρώπινα κύτταρα».

Η EcoHealth Alliance, που χρηματοδότησε την έρευνα της Shi, είχε δηλώσει προηγουμένως πως «οι κανονισμοί βιοασφάλειας καθορίζονται ανά χώρα και ενώ η EcoHealth Alliance θα υποδεχθεί θετικά παγκόσμιους τυποποιημένους κανόνες που θα υπαγορεύουν τους κανονισμούς βιοασφάλειας στους οποίους θα συμφωνήσουν όλες οι χώρες, ωστόσο αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν».

Τον Δεκέμβριο του 2017, η κυβέρνηση Trump τερμάτισε το μορατόριουμ στην κρατική χρηματοδότηση ερευνών «αυξημένης λειτουργικότητας» -απόφαση που κατά αυτούς που συμμετείχαν στη διαδικασία καθοδηγήθηκε από τον Fausi και τον Francis Collins, τον απερχόμενο επικεφαλής του NIH.

Στο πλαίσιο των κατευθυντήριων γραμμών που δόθηκαν μετά το μορατόριουμ –στη συγγραφή των οποίων βοήθησαν οι δυο άνδρες- μια επιτροπή του υπουργείου Υγείας των ΗΠΑ θα αξιολογούσε τις προσφορές επιστημόνων για κρατικά χρήματα για εργασίες «αυξημένης λειτουργικότητας». Αλλά η επιτροπή, τα μέλη της οποίας είναι μυστικά και τα πρακτικά της οποίας δεν δημοσιεύονται, δεν θα μπορούσε να μπλοκάρει συμβάσεις, παρά μόνον να συμβουλεύσει τον NIH γι’ αυτές.

Αυτές οι κατευθυντήριες γραμμές έχουν δεχθεί επικρίσεις από πολλούς στον επιστημονικό κόσμο, περιλαμβανομένων αυτών που συνεχίζουν να συμβουλεύουν την αμερικανική κυβέρνηση.

Ο Marc Lipsitch είναι διευθυντής επιστημών στο Κέντρο Πρόβλεψης και Ανάλυσης Επιδημιών του CDC. Αλλά πριν αναλάβει πρόσφατα την κυβερνητική του θέση, εξέφρασε στους FT τις ανησυχίες του για τη διαδικασία αξιολόγησης της «αυξημένης λειτουργικότητας». «Έχουμε μια ομάδα ανθρώπων που υποτίθεται πως πληρούν μια σειρά κριτηρίων. Αλλά το ποιοι είναι, το πώς αξιολογούνται τα κριτήρια και ποια είναι η ουσία των διαβουλεύσεων τους, όλα είναι παντελώς άγνωστα στην επιστημονική κοινότητα και το γενικό κοινό».

Ένα άλλο άτομο που ανησυχεί είναι ο Rocco Sasagrande, επιστημονικός ερευνητής στον οποίον ανέθεσε η κυβέρνηση Obama να ερευνήσει τους κινδύνους και τα οφέλη αυτού του είδους της επιστημονικής εργασίας. Η έκθεσή του, που σκοπό είχε να ενημερώσει τις κατευθυντήριες γραμμές που δόθηκαν αργότερα, προειδοποίησε πως ένα στέλεχος ιού στο οποίο ο πληθυσμός είχε μικρή ανοσία και οδηγούσε σε θάνατο άνω από το 5% αυτών που τον είχαν κολλήσει «θα αποτελούσε μεγαλύτερο κίνδυνο για παγκόσμια πανδημία απ’ ότι οποιοσδήποτε αποκλίνων τύπος στελέχους που έχει ήδη αναγνωριστεί».

«Μέρος αυτής της έρευνας είναι σημαντική επειδή πρέπει να καταλάβεις το πώς εξελίσσονται οι πανδημίες», ανέφερε ο Casagrande. «Το πρόβλημα προκύπτει όταν δημιουργείς στελέχη που δεν θα εμφανίζονταν στη φύση, ή όταν τα δημιουργείς με τεράστια επιλεκτική πίεση, όπως για παράδειγμα περνώντας τα από αρκετές γενιές θηλαστικών (όπως έκανε ο Kawaoka). Αυτές οι έρευνες αναμφισβήτητα δεν αξίζουν τον κίνδυνο».

Το NIH υπεραμύνθηκε των κατευθυντήριων γραμμών στις οποίες, όπως είπε, κατέληξε μέσω μιας αυστηρής διαδικασίας που περιελάμβανε «εξωτερική αξιολόγηση κινδύνου-οφέλους και ανάλυσης ηθικής». Πρόσθεσε πως «το NIH θα συνεχίσει να εργάζεται για να επανεκτιμά σε τακτική βάση την πολιτική του για να διασφαλίσει πως τηρεί τα υψηλότερα πρότυπα ασφάλειας για τις έρευνες που αφορούν εργασίες «αυξημένης λειτουργικότητας» σε παθογόνους οργανισμούς που μπορούν δυνητικά να προκαλέσουν πανδημίες, επιδιώκοντας ταυτόχρονα την επιστήμη που χρειάζεται για να διασφαλιστεί πως οι ΗΠΑ είναι έτοιμες για την επόμενη πανδημία».  

Ψάχνοντας απαντήσεις

Αμερικάνοι αξιωματούχοι δεν μπορούν ακόμα να πουν με βεβαιότητα τι προκάλεσε την μεταπήδηση της Covid-19 στους ανθρώπους. Σε έκθεση που αποχαρακτηρίστηκε τον Οκτώβριο, οι υπηρεσίες πληροφοριών δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν για την προέλευσή της. Τέσσερις υπηρεσίες είπαν πως νομίζουν ότι πέρασε από νυχτερίδες μέσω ενός θηλαστικού που ακόμα δεν έχει ταυτοποιηθεί, σε ανθρώπους, και τρεις πως δεν μπορούσαν να αποφασίσουν.

Όμως, μια υπηρεσία ήταν πιο κατηγορηματική. Η υπηρεσία που δεν κατονομάζεται είπε πως πιστεύει ότι ο ιός «δραπέτευσε» από το Wuhan Institute of Virology, σημειώνοντας τις χαλαρές συνθήκες υπό τις οποίες εκτελούνταν ορισμένες εργασίες. «Είναι πιθανό ερευνητές να εκτέθηκαν εν αγνοία τους στον ιό χωρίς να κάνουν ακολουθιακή διαχείριση κατά τη διάρκεια πειραμάτων ή δειγματοληψίας, κάτι που πιθανώς είχε ως αποτέλεσμα ασυμπτωματικές ή ήπιες μολύνσεις», ανέφερε η έκθεση.

Η χρηματοδότηση του project της Γουχάν από το NIH έχει πλέον σταματήσει, έχοντας μπει στον «πάγο» από την κυβέρνηση Trump. Η μακροπρόθεσμη επίπτωση της αντιπαράθεσης μπορεί να αφορά στα εκατομμύρια των δολαρίων που συνεχίζει να δαπανά το ινστιτούτο για εργασίες «αυξημένης λειτουργικότητας» που γίνονται στις ΗΠΑ.

Το Γραφείο Κυβερνητικής Λογοδοσίας –που ελέγχει τις δαπάνες- ετοιμάζει έκθεση για το ποια projects «αυξημένης λειτουργικότητας» στις ΗΠΑ στηρίζει και πού. Αρκετά μέλη του Κογκρέσου ζητούν τώρα ένα νέο μορατόριουμ σε όλες τις δημόσιες χρηματοδοτήσεις τέτοιων ερευνών. «Αντιμετωπίζουμε κάτι παρόμοιο με πυρηνικές κεφαλές εδώ», ανέφερε ο Ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής του Κάνσας Roger Marshall.

Το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας λέει πως το εργαστήριο του Baric αναγνώρισε το remdesivir και το molnupinivir ως δυο διαφορετικά ευρέος φάσματος φάρμακα κατά του κορωνοϊού. Αλλά ορισμένοι επικριτές υποστηρίζουν πως το πιο βλαπτικό γεγονός για τις εργασίες «αυξημένης λειτουργικότητας» σε ιούς που μπορεί να προκαλέσουν πανδημίες, δεν είναι αυτό που έχει κάνει, αλλά αυτό που δεν έχει κάνει.

«Η αιτιολόγηση ήταν πως στην περίπτωση πανδημίας, η προηγμένη εργασία τους υποτίθεται πως θα μας βοηθούσε να βρούμε εμβόλιο», σημείωσε ο Hale. «Αλλά όταν έπληξε η πανδημία, αυτοί που μας έσωσαν ήταν αυτοί που εργάζονταν πάνω στο mRNA και άλλες πλατφόρμες. Το μόνο που χρειάζονταν ήταν μια αλληλουχία.

«Οι εργασίες ‘αυξημένης λειτουργικότητας’ ενέχουν όλους τους κινδύνους, αλλά προφανώς ελάχιστα από τα οφέλη», συμπλήρωσε ο Hale.

© The Financial Times Limited 2021. All rights reserved.
FT and Financial Times are trademarks of the Financial Times Ltd.
Not to be redistributed, copied or modified in any way.
Euro2day.gr is solely responsible for providing this translation and the Financial Times Limited does not accept any liability for the accuracy or quality of the translation

Read More

Η αθέμητη λειτουργεία του κράτους εναντίον των πολιτών.

Του Philipp Bagus

Απόδοση στα Ελληνικά: Νίκος Μαρής

 Η ιστορία της μαζικής υστερίας , ή αλλιώς της μαζικής κοινωνιογενούς νόσου, είναι συναρπαστική. Περιπτώσεις  μαζικής υστερίας έχουν καταγραφεί από τoν Μεσαίωνα. Επιτρέψτε μου να αναφέρω μόνο μερικές από τις πιο πρόσφατες.

Όταν ένα ραδιοφωνικό σκετς του Orson Welles, το Ο Πόλεμος των Κόσμων, μεταδόθηκε το 1938 λίγο μετά τη συμφωνία του Μονάχου, φέρεται να προκάλεσε πανικό στους ακροατές, οι οποίοι πίστεψαν ότι δέχονταν επίθεση από Αρειανούς.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι ένα επεισόδιο μιας πορτογαλικής τηλεοπτικής εκπομπής Φράουλες με Ζάχαρη. Στο επεισόδιο, οι χαρακτήρες μολύνθηκαν από έναν απειλητικό ιό. Μετά την εκπομπή, περισσότεροι από τριακόσιοι μαθητές ανέφεραν παρόμοια συμπτώματα με αυτά που εμφανίστηκαν στους χαρακτήρες της τηλεοπτικής εκπομπής, όπως εξανθήματα και δυσκολία στην αναπνοή. Μερικά σχολεία έκλεισαν. Το Πορτογαλικό Εθνικό Ινστιτούτο Ιατρικών Εκτάκτων Αναγκών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο ιός δεν υπήρχε στην πραγματικότητα και ότι τα συμπτώματα προκλήθηκαν από τη μαζική υστερία.

Ομοίως, στην πτήση 203 της αεροπορικής εταιρείας Emirates τον Σεπτέμβριο του 2018, δεκάδες επιβάτες άρχισαν να πιστεύουν ότι ήταν άρρωστοι αφ’ ότου παρατήρησαν άλλους επιβάτες με συμπτώματα που έμοιαζαν με γρίπη. Ως συνέπεια του πανικού, τέθηκε σε καραντίνα ολόκληρη η πτήση. Στο τέλος διαπιστώθηκε ότι απλά λίγοι επιβάτες είχαν ένα κοινό κρυολόγημα ή μια εποχική γρίπη.

Είναι πολύ γνωστό ότι υπάρχουν τα εφέ nocebo , τα οποία είναι το αντίθετο των εφέ εικονικού φαρμάκου (placebo). Λόγω του φαινομένου του placebo, ένα άτομο αναρρώνει από μια ασθένεια απλά και μόνο επειδή πιστεύει ότι αυτό θα συμβεί. Από την άλλη πλευρά, όταν υποφέρουμε από ένα αποτέλεσμα nocebo, αρρωσταίνουμε απλά και μόνο επειδή περιμένουμε να αρρωστήσουμε.1 Σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, η πρόβλεψη μπορεί να προκαλέσει τα συμπτώματα. Το άγχος και ο φόβος επιδεινώνουν αυτή τη διαδικασία.2

Ο μαζικός πανικός μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα στους ανθρώπους. Επιπλέον, η υστερία, είτε συλλογική είτε όχι, τους κάνει να συμπεριφέρονται με έναν τρόπο τον οποίο οι σώφρονες άνθρωποι, που δεν επηρεάζονται από την υστερία, θα θεωρούσαν πιθανότατα παράλογο. Είναι ανοιχτό στην εμπειρική έρευνα να διερευνήσει εάν και σε ποιο βαθμό ο κόσμος υποφέρει από μαζική υστερία κατά τη διάρκεια της επιδημίας covid-19.3 Όλοι έχουμε δει ανθρώπους να στοκάρουν χαρτί τουαλέτας, να φορούν μάσκα ενώ οδηγούν μόνοι τους στο αυτοκίνητο, ή έχουμε ακούσει ιστορίες ανθρώπων που ουσιαστικά δεν εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για ολόκληρους μήνες. Γνωρίζουμε επίσης ανθρώπους που φοβούνται τον ιό, παρόλο που ο εξατομικευμένος κίνδυνος να πεθάνουν από αυτόν είναι απειροελάχιστος.

Ενώ η διερεύνηση της πιθανότητας μίας μαζικής κορωνο-υστερίας είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα, θα ήθελα να επικεντρωθώ εδώ σε ένα πιο θεμελιώδες ζήτημα, δηλαδή, στο βαθμό στον οποίο η ύπαρξη του κράτους μπορεί να επιδεινώσει τη μαζική υστερία. Σίγουρα, μπορεί να υπάρχουν περιπτώσεις μαζικής υστερίας σε μια ελεύθερη κοινωνία, λόγω της αρνητικής προκατάληψης του ανθρώπινου εγκεφάλου. Επικεντρωνόμαστε στα αρνητικά νέα και υποφέρουμε από ψυχολογικό άγχος όταν πιστεύουμε ότι δεν έχουμε τον έλεγχο. Αυτό μπορεί να συμβεί και σε μια ελεύθερη κοινωνία όταν επικρατούν αρνητικές ειδήσεις. Ωστόσο, σε μια ελεύθερη κοινωνία υπάρχουν ορισμένοι αυτο-διορθωτικοί μηχανισμοί και όρια που καθιστούν πιο δύσκολο το να βγει η μαζική υστερία εκτός ελέγχου.

Ως επιδιορθωτικοί μηχανισμοί, υπάρχουν κάποιες γνωστές στρατηγικές για τη μείωση του φόβου και του άγχους. Σε μια ελεύθερη κοινωνία οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να κάνουν χρήση αυτών των στρατηγικών. Κάποιος μπορεί να απελευθερώσει την ένταση στο σώμα του μέσω του αθλητισμού και της άσκησης. Επιπλέον, είναι σημαντικό να βρείτε περισπασμούς από τα αρνητικά νέα και να κοινωνικοποιήστε. Σε μια ελεύθερη κοινωνία τέτοιοι περισπασμοί είναι άφθονοι.

Είναι αλήθεια ότι η υστερία μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους να προκαλέσουν τεράστια βλάβη στον εαυτό τους και στους άλλους. Ωστόσο, σε μια ελεύθερη κοινωνία υπάρχει ένα θεμελιώδες όριο στην καταστροφή που προκαλεί η μαζική υστερία, και αυτό το όριο είναι τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα. Σε μια ελεύθερη κοινωνία η μαζική υστερία δεν μπορεί να οδηγήσει σε μαζική παραβίαση των δικαιωμάτων της ιδιωτικής ιδιοκτησίας από το κράτος, απλώς και μόνο επειδή σε μια τέτοια κοινωνία το κράτος δεν υπάρχει.

Επιπλέον, ενώ οποιοσδήποτε σε κατάσταση υστερικής μικροβιοφοβίας μπορεί να κλείσει οικειοθελώς την επιχείρησή του, να φορέσει μάσκα ή να μείνει στο σπίτι, σε μια ελεύθερη κοινωνία κανένας δεν μπορεί να αναγκάσει τους άλλους, που δεν υποκύπτουν στην υστερία, να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους, να φορούν μάσκες ή να μπουν σε καραντίνα. Μια μικρή μειοψηφία που συνεχίζει να ζει την κανονική της ζωή και που είναι ελεύθερη να το πράττει, μπορεί να λειτουργήσει αφυπνιστικά για όσους υπέκυψαν στη μαζική υστερία, ειδικά σε οριακές περιπτώσεις. Φανταστείτε ότι ένα μικρό σύνολο ανθρώπων συνεχίζουν να ψωνίζουν, να εργάζονται, να αναπνέουν ελεύθερα, να συναντιούνται με φίλους και συγγενείς, και ότι δεν πεθαίνουν. Οι άλλοι μπορεί στη συνέχεια να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και το σύνολο των υστερικών θα αρχίσει να συρρικνώνεται.

Ενώ σε μια ελεύθερη κοινωνία η καταστροφή που προκαλείται από τη μαζική υστερία περιορίζεται χάρη στα δικαιώματα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, αυτά τα όρια εξαλείφονται με την ύπαρξη του κράτους.4 Πράγματι, μια καλά οργανωμένη ομάδα, που έχει ωστόσο υποκύψει στη μαζική υστερία, μπορεί να πάρει τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού και να επιβάλει μέτρα στον υπόλοιπο πληθυσμό προξενώντας ανείπωτα δεινά. Η πιθανότητα μαζικής υστερίας είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο ο θεσμός του κράτους είναι εξαιρετικά επικίνδυνος.

Επιπλέον, ενώ σε μια ελεύθερη κοινωνία υπάρχουν μηχανισμοί που μειώνουν τις περιπτώσεις μαζικού πανικού, η μαζική υστερία μπορεί να επιδεινωθεί εξαιτίας του κράτους για διάφορους λόγους:

Πρώτον, το κράτος μπορεί, όπως συνέβη και στην περίπτωση της επιδημίας covid-19, να απαγορεύσει και να περιορίσει τις δραστηριότητες που αμβλύνουν τον φόβο και το άγχος, όπως είναι ο αθλητισμός και οι διάφορες περισπάσεις. Το κράτος προωθεί στην πράξη την κοινωνική απομόνωση , συντείνοντας στο άγχος και την ψυχολογική πίεση, συστατικά που πυροδοτούν τη μαζική υστερία.

Δεύτερον, το κράτος ακολουθεί μια συγκεντρωτική προσέγγιση για την αντιμετώπιση της πηγής της υστερίας, στην περίπτωσή μας την εκλαμβανόμενη ως απειλή ενός ιού. Το κράτος επιβάλλει τη λύση του, και κατά συνέπεια δεν υπάρχει κανένας, ή υπάρχει ελάχιστος, πειραματισμός για την επίλυση του προβλήματος. Οι άνθρωποι που δεν έχουν υποκύψει στην υστερία και αντιτίθενται στην προσέγγιση του κράτους καταστέλλονται. Δεν μπορούν να καταδείξουν τους εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης της «κρίσης», επειδή αυτοί οι εναλλακτικοί τρόποι απαγορεύονται από το κράτος. Κατά συνέπεια, η συμμόρφωση της σκέψης αυξάνεται και η υστερία τρέφεται από τον εαυτό της, καθώς δεν παρουσιάζονται στους ανθρώπους εναλλακτικές λύσεις.

Τρίτον, σε ένα κράτος, τα ΜΜΕ είναι συχνά πολιτικοποιημένα. Τα ειδησεογραφικά συγκροτήματα και οι πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν στενές σχέσεις με το κράτος. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μπορεί να ανήκουν άμεσα στο κράτος, όπως ισχύει για τα δημόσια τηλεοπτικά κανάλια, μπορεί να χρειάζονται κρατικές άδειες για να λειτουργήσουν, μπορεί να επιζητούν την εύνοια των κρατικών υπηρεσιών, ή μπορεί απλώς να είναι στελεχωμένα με άτομα που εκπαιδεύτηκαν σε κρατικά σχολεία. Αυτά τα πρακτορεία ειδήσεων και οι πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης εμπλέκονται σε τεράστιες εκστρατείες αρνητικών ειδήσεων, εκφοβίζουν σκόπιμα τους ανθρώπους και καταστέλλουν την εναλλακτική πληροφόρηση. Εάν οι πολίτες ακούν, παρακολουθούν ή διαβάζουν αρνητικές και μονόπλευρες αφηγήσεις όλο το 24ωρο, το ψυχολογικό στρες και το άγχος τους αυξάνονται. Η μαζική υστερία, με τη χορηγία των μεροληπτικών μέσων ενημέρωσης, μπορεί να ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Τέταρτον, τα αρνητικά νέα από μια αποκλειστική πηγή είναι ιδιαίτερα επιβλαβή για την ψυχολογική υγεία και προκαλούν άγχος. Εάν υπάρχει στην κοινωνία ένας θεσμός απόλυτης εξουσίας, όπως το κράτος που παρεμβαίνει στη ζωή των ανθρώπων από τη γέννηση έως το θάνατό τους,5 οι ανακοινώσεις των εκπροσώπων του αποκτούν βαρύτητα. Πολλοί άνθρωποι προσδίδουν μεγάλη αυθεντία στους εκπροσώπους αυτούς και στις προειδοποιήσεις των κρατικών θεσμών. Έτσι, όταν ένας γιατρός όπως ο Anthony Fauci μιλά στο όνομα του κράτους, και λέει στους πολίτες να ανησυχούν και να φορούν μάσκες, καθίσταται ευκολότερο να αναπτυχθεί η μαζική υστερία, από ό, τι θα συνέβαινε σε μια αποκεντρωμένη κοινωνία.

Πέμπτον, το κράτος μερικές φορές επιδιώκει ενεργά να ενσταλάξει τον φόβο στον πληθυσμό, συμβάλλοντας έτσι στη δημιουργία μαζικής υστερίας. Στην πραγματικότητα, κατά τους πρώτους μήνες της επιδημίας, διέρρευσε ένα εσωτερικό έγγραφο του γερμανικού Υπουργείου Εσωτερικών. Στο έγγραφο αυτό οι ειδικοί συνιστούν ρητά στη γερμανική κυβέρνηση να ενσταλάξει τον φόβο στον γερμανικό πληθυσμό. Το έγγραφο προτείνει την αύξηση του φόβου με τρία επικοινωνιακά τεχνάσματα. Πρώτον, οι αρχές θα πρέπει να δώσουν έμφαση στα αναπνευστικά προβλήματα των ασθενών με covid-19, επειδή οι άνθρωποι έχουμε έναν αρχέγονο φόβο για τον θάνατο από ασφυξία, που μπορεί εύκολα να πυροδοτήσει τον πανικό. Δεύτερον, ο φόβος θα πρέπει επίσης να ενσταλαχθεί στα παιδιά. Τα παιδιά θα μπορούσαν να μολυνθούν εύκολα συναντώντας άλλα παιδιά. Θα πρέπει να τους πει κάποιος πως, όταν με τη σειρά τους μολύνουν τους γονείς και τους παππούδες τους, αυτοί μπορεί να υποστούν έναν επώδυνο θάνατο στο σπίτι. Αυτό το μέτρο σκοπεύει στο να προκαλέσει συναισθήματα ενοχής. Τρίτον, οι αρχές θα πρέπει να αναφέρουν την πιθανότητα κάποιας άγνωστης, μακροπρόθεσμης, μη αναστρέψιμης βλάβης μετά από μια λοίμωξη από κορωνοϊό, και την πιθανότητα αιφνίδιων θανάτων ατόμων που μολύνθηκαν. Όλα αυτά τα μέτρα είχαν ως στόχο την αύξηση του φόβου στον πληθυσμό. Ο φόβος, σε τελική ανάλυση, είναι το θεμέλιο της εξουσίας κάθε κυβέρνησης . Όπως το έθεσε ο H.L. Mencken:

«Ο συνολικός στόχος της πολιτικής είναι να διατηρεί τον πληθυσμό ανάστατο  απειλώντας τον με μια ατέρμονη διαδοχή από επινοημένους μπαμπούλες με συνέπεια ο κόσμος να αποζητά απελπισμένα να καθοδηγηθεί στην ασφάλεια»

Συνοψίζοντας: η μαζική υστερία είναι πιθανή σε μια ελεύθερη κοινωνία, αλλά υπάρχουν μηχανισμοί αυτο-επιδιόρθωσης. Η βλάβη που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια υστερία περιορίζεται χάρη στην εφαρμογή των δικαιωμάτων ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Αντίθετα, το κράτος ενισχύει και επιδεινώνει τις περιπτώσεις μαζικού πανικού, προκαλώντας τεράστια καταστροφή. Ένα τοπικό, περιορισμένο και απομονωμένο κρούσμα μαζικής υστερίας σε μια ελεύθερη κοινωνία, το κράτος μπορεί να το μετατρέψει σε παγκόσμια μαζική υστερία. Δυστυχώς, δεν υπάρχει όριο στη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει η μαζική υστερία στη ζωή και την ελευθερία των ανθρώπων, εάν καταληφθεί από αυτήν η κυβέρνηση, καθώς το κράτος δεν σέβεται την ιδιωτική ιδιοκτησία. Η αδίστακτη παραβίαση των βασικών μας ελευθεριών κατά τη διάρκεια της επιδημίας του κορωνοϊού αποτελεί ένα εύγλωττο παράδειγμα. Η πιθανότητα μαζικής υστερίας είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο το κράτος είναι ένας τόσο επικίνδυνος θεσμός.

 

***

Ο Philipp Bagus είναι καθηγητής οικονομικών στο Universidad Rey Juan Carlos της Μαδρίτης. Είναι συνεργάτης του Ινστιτούτου Ludwig von Mises, μελετητής του IREF, και συγγραφέας πολυάριθμων βιβλίων.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Ludwig von Mises

Read More

Αυτός ευθήνεται για την ανυπαρξία τής ιασης των ασθενειων.

 Πως ο Τζων Ροκφέλερ εξαφάνισε τις φυσικές θεραπείες και έστησε την φαρμακευτική κερδοσκοπία

ΠΩΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕ ΤΗΝ KΛΑΣΣΙΚΗ ΙΠΠΟΚΡΑΤΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ Ο ΡΟΚΦΕΛΕΡ & ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ ΤΗ ΜΕΘΟΔΟ ΤΗΣ ΑΛΛΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ (συμβατικής ιατρικής) ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΩΝ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΩΝ …

 

 Πως ο Τζων Ροκφέλερ εξαφάνισε τις φυσικές θεραπείες και έστησε την φαρμακευτική κερδοσκοπία

Έτσι, τώρα, 100 χρόνια αργότερα, βγαίνουνε γιατροί που δεν γνωρίζουν τίποτα για τα οφέλη της διατροφής ή των βοτάνων ή των ολιστικών πρακτικών. Έχουμε μια ολόκληρη κοινωνία που βασίζεται στις φαρμακευτικές εταιρείες για την ευημερία της

Οι άνθρωποι αυτές τις μέρες σε βλέπουν σαν περίεργο, αν μιλάς για τις θεραπευτικές ιδιότητες των φυτών, της διατροφής, του τρόπου ζωής, ή για τα παραδοσιακά ιατρικά παραδείγματα και τις ολιστικές εμπειρικές πρακτικές.

Όπως και για οτιδήποτε άλλο, υπάρχει πολλή πολιτική και πολλά χρήματα πίσω από το σύγχρονο ιατρικό μας σύστημα.

Όλα ξεκινούν με τον John D. Rockefeller (1839 – 1937) που ήταν μεγαλοπρεπής, βαρόνος, ληστής, πρώτος δισεκατομμυριούχος της Αμερικής και μονοκράτορας των μονοπωλίων.
Έως τον 20ο αιώνα, ελέγχει το 90% όλων των διυλιστηρίων πετρελαίου στις Η.Π.Α., μέσω της εταιρείας πετρελαίου του, της Standard Oil, η οποία αργότερα διαλύθηκε για να γίνει Chevron, Exxon, Mobil κ.λπ.

Ταυτόχρονα, περίπου το 1900, οι επιστήμονες ανακάλυπταν τα «πετροχημικά» και την δυνατότητα να δημιουργούν κάθε είδους υλικά και ουσίες από το πετρέλαιο.

Για παράδειγμα, το πρώτο πλαστικό – που ονομάζεται Bakelite (Βακελίτης)- κατασκευάστηκε από πετρέλαιο το 1907. Οι επιστήμονες ανακάλυπταν τότε διάφορες βιταμίνες και διέβλεπαν ότι πολλά φαρμακευτικά φάρμακα μπορούσαν να παρασκευαστούν από το πετρέλαιο.

και όχι μόνον, Έρευνα σοκ επαληθεύει: ΌΛΟΙ τρώμε και πίνουμε μικροπλαστικά 

Αυτή ήταν μια θαυμάσια ευκαιρία για τον Rockefeller, που διείδε την δυνατότητα να μονοπωλεί την βιομηχανία πετρελαίου, χημικών και ιατρικών προϊόντων ταυτόχρονα!

Το πιο τέλειο πράγμα με τα πετροχημικά ήταν ότι όλα θα μπορούσαν να κατοχυρωθούν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας και να πωληθούν με υψηλά κέρδη ως αποκλειστικής ιδιοκτησίας εμπορικές πατέντες.

Πατέντες στα τρόφιμα: Ένα φρικιαστικό σενάριο γίνεται πραγματικότητα 

Ωστόσο, υπήρχε ένα πρόβλημα με το σχέδιο του Rockefeller για την ιατρική βιομηχανία:Τα φυσικά / φυτικά φάρμακα ήταν πολύ δημοφιλή στην Αμερική εκείνη την εποχή. Σχεδόν οι μισοί γιατροί και τα ιατρικά κολέγια στις ΗΠΑ ασκούσαν ολιστική ιατρική, χρησιμοποιώντας γνώσεις από την Ευρώπη και τους ιθαγενείς Αμερικανούς.Ο Ροκφέλερ, ο μονοπωλητής, έπρεπε να βρει έναν τρόπο για να απαλλαγεί από τον μεγαλύτερο ανταγωνισμό του. Έτσι χρησιμοποίησε την κλασική στρατηγική «λύση-αντίδραση-λύση».Δηλαδή: “δημιουργήστε ένα πρόβλημα και τρομάξτε τους ανθρώπους και, στη συνέχεια, προσφέρετε μια (προ-προγραμματισμένη) λύση“.Πήγε στον φίλο του Andrew Carnegie – έναν άλλο πλουτοκράτη, που έκανε τα χρήματά του από το μονοπώλιο της χαλυβουργίας – ο οποίος επινόησε ένα σχέδιο. Από το διάσημο Ίδρυμα Carnegie, έστειλαν έναν άντρα με το όνομα Abraham Flexner, για να ταξιδέψει σε όλη τη χώρα και να καταγράψει την κατάσταση των ιατρικών κολλεγίων και των νοσοκομείων στις ΗΠΑ.

Αυτό οδήγησε στην έκθεση Flexner, η οποία γέννησε τη σύγχρονη ιατρική, όπως την γνωρίζουμε.

Περιττό να πούμε, η έκθεση μίλησε για την ανάγκη ανανέωσης και συγκέντρωσης των ιατρικών ιδρυμάτων. Με βάση αυτήν την έκθεση, περισσότερα από τα μισά από όλα τα ιατρικά κολέγια έκλεισαν σε σύντομο χρόνο.

Η ομοιοπαθητική και τα φυσικά φάρμακα κατασυκοφαντήθηκαν και δαιμονοποιήθηκαν και όχι λίγοι γιατροί φυλακίστηκαν.

Για να μεθοδεύσει την μετάβαση και να αλλάξει την γνώμη άλλων γιατρών και επιστημόνων, ο Rockefeller έδωσε περισσότερα από 100 εκατομμύρια δολάρια σε κολέγια, νοσοκομεία και ίδρυσε μια φιλανθρωπική ομάδα που ονομάζεται «Συμβούλιο Γενικής Εκπαίδευσης» (GEB).

Αυτή είναι η κλασική προσέγγιση του καρότου και του μαστιγίου.

Σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα, όλα τα ιατρικά κολέγια εργάζονταν και δρούσαν συντονισμένα και ομοιόμορφα. Όλοι οι σπουδαστές και φοιτητές μάθαιναν το ίδιο πράγμα, και η ιατρική περιοριζόταν στη χρήση πατενταρισμένων φαρμάκων μονοπωλιακής διάθεσης.

Οι επιστήμονες έλαβαν τεράστιες επιχορηγήσεις για να μελετήσουν πώς τα φυτά θεραπεύουν ασθένειες, αλλά ο στόχος τους ήταν να εντοπίσουν πρώτα ποιες χημικές ουσίες στο φυτό ήταν αποτελεσματικές και στη συνέχεια να αναδημιουργήσουν μια παρόμοια χημική ουσία – αλλά όχι πανομοιότυπη – στο εργαστήριο που θα μπορούσε να κατοχυρωθεί με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας.

Ένα χάπι για κάθε άρρωστο έγινε το μάντρα της σύγχρονης ιατρικής.

Και νομίζατε ότι οι αδελφοί Κοχ ήταν κακοί;

Έτσι, τώρα, 100 χρόνια αργότερα, βγαίνουνε γιατροί που δεν γνωρίζουν τίποτα για τα οφέλη της διατροφής ή των βοτάνων ή των ολιστικών πρακτικών. Έχουμε μια ολόκληρη κοινωνία που βασίζεται στις φαρμακευτικές εταιρείες για την ευημερία της.

Η Αμερική ξοδεύει το 15% του ΑΕΠ της στην υγειονομική περίθαλψη, η οποία θα έπρεπε πραγματικά να ονομάζεται «περίθαλψη ασθενείας» ή «εμπόριο πατενταρισμένων δραστικών ουσιών για ασθενείς».

Δεν επικεντρώνεται στη θεραπεία, αλλά μόνο στα συμπτώματα και στην εξάλειψή τους, δημιουργώντας έτσι επαναλαμβανόμενους και εξαρτημένους πελάτες, που αργά ή γρήγορα θα πέσουν ξανά στην ανάγκη των μονοπωλιακών εμπόρων των πατενταρισμένων ουσιών.

Δεν υπάρχει θεραπεία για τον καρκίνο, τον διαβήτη, τον αυτισμό, το άσθμα ή ακόμη και την γρίπη.

Το ανατολικό ιατρικό παράδειγμα (Κίνας, Ινδίας, Ιαπωνίας, Νοτίου Ασίας) τεκμηριώνεται πως επιτυγχάνει περίπου 70% ιασιμότητα των γνωστών ασθενειών, ενώ το δυτικό παράδειγμα μόνον περίπου 30%, σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Όσον αφορά στον καρκίνο, ω ναι, η Αμερικανική Εταιρεία Καρκίνου ιδρύθηκε από ποιον άλλο, από τον Rockefeller το 1913…

Δημοσιεύτηκε από Ιωάννης ΝΑΣΙΟΥΛΑΣ: Διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, εμπειρογνώμων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Διευθυντής του Ινστιτούτου Κοινωνικής Οικονομίας.

Πηγή: aristeia.site  

Read More