Διακύρηξη Μπαλφούρ.Η αρχή τής σφαγής.

 Στις 2 Νοεμβρίου 1917 ο επικεφαλής της βρετανικής διπλωματίας Άρθουρ Μπάλφουρ υπογράφει ένα κείμενο, σύμφωνα με το οποίο «η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας είναι ευνοϊκά διακείμενη στην ίδρυση στην Παλαιστίνη μιας εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό».

Ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος εισερχόταν στον τελευταίο χρόνο του και το Λονδίνο επιδίωκε να ενισχύσει τις θέσεις του και να εξασφαλίσει την υποστήριξη του σιωνιστικού κινήματος, το οποίο αναπτυσσόταν στους κόλπους των εβραϊκών κοινοτήτων της Ευρώπης και της Αμερικής.

Η λεγόμενη Διακήρυξη Μπάλφουρ ήταν αυτή που τότε, πριν από έναν αιώνα, άνοιξε τον δρόμο για τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ και την κατοχή της Παλαιστίνης, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Πολιτικός σιωνισμός

Το κίνημα του Σιωνισμού αναπτύχθηκε κατά το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στη Δυτική Ευρώπη και στην τσαρική Ρωσία και έκτοτε απέβλεπε στη δημιουργία ενός εβραϊκού εθνικού κράτους στην περιοχή της Παλαιστίνης. Στο πλαίσιο αυτό, από το 1882 έως το 1914, δεκάδες χιλιάδες Εβραίοι μετανάστευσαν στην αρχαία κοιτίδα τους, όπου σταδιακά αγόρασαν μεγάλες εκτάσεις γης και ανέπτυξαν τους δικούς τους θεσμούς.

Στα τέλη Αυγούστου του 1897, ένα χρόνο μετά την έκδοση του βιβλίου του «Το εβραϊκό κράτος», ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Τίοντορ Χερτσλ συγκαλεί στη Βασιλεία, στην Ελβετία, το πρώτο σιωνιστικό συνέδριο, στο οποίο συμμετέχουν κάπου 200 εκπρόσωποι, προερχόμενοι στην πλειονότητά τους από την ανατολική Ευρώπη και κυρίως από τη Ρωσία.

«Ο σιωνισμός φιλοδοξεί να δημιουργήσει, για τον εβραϊκό λαό, μια εστία στην Παλαιστίνη την οποία θα εγγυάται το δημόσιο δίκαιο», διακηρύττει το συνέδριο.

Το συνέδριο θέλει ιδίως να ενθαρρύνει «τον αποικισμό της Παλαιστίνης από εβραίους αγρότες, εργάτες και τεχνίτες», να ενισχύσει το «εβραϊκό εθνικό αίσθημα» και να εξασφαλίσει από διάφορες κυβερνήσεις «την απαραίτητη συναίνεση για την υλοποίηση των πόθων του σιωνισμού».

Παράλληλα, ο αντισημιτισμός και τα πογκρόμ στη Ευρώπη επιτάχυναν την άφιξη των Εβραίων στην Παλαιστίνη: ήταν 47.000 στο 1895 έναντι 24.000 το 1882.

Από αραβικής πλευράς, μετά τις διαμαρτυρίες παραγόντων της Ιερουσαλήμ, οι πρώτες πολιτικές οργανώσεις  για να αγωνιστούν κατά του σιωνισμού δημιουργήθηκαν το 1911 στη Χάιφα και στη Γιάφα.

Τα βρετανικά συμφέροντα

Στα τέλη του 1915, η Γαλλία και η Βρετανία συζητούν έναν διαμοιρασμό των αραβικών εδαφών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Παράλληλα βρετανοί απεσταλμένοι διαπραγματεύονται με τον Χουσεΐν, σαρίφη της Μέκκας, τον οποίο δελεάζουν με το όνειρο της αραβικής ανεξαρτησίας.

Το 1916, ο βρετανός σερ Μαρκ Σάικς και ο γάλλος Φρανσουά Ζορζ-Πικό αποφασίζουν να θέσουν την Παλαιστίνη υπό διεθνή διοίκηση, στο πλαίσιο ενός μελλοντικού διαμοιρασμού, μεταξύ των χωρών τους, των αραβικών επαρχιών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Όμως η Βρετανία δεν περιορίζεται σε αυτήν τη διεθνοποίηση, ακόμη κι αν αποκτά τον άμεσο έλεγχο των λιμανιών της Χάιφα και του Αγίου Ιωάννη της Άκρας. Θέλει να κατευθύνει προς όφελός της τις σιωνιστικές φιλοδοξίες και θεωρεί πως η αναγνώριση μιας «εβραϊκής εθνικής εστίας» μπορεί να την εξυπηρετεί προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά της στη Μέση Ανατολή.

Από την πλευρά του, το σιωνιστικό κίνημα ξεκινά διαπραγματεύσεις με τη βρετανική κυβέρνηση. Το βοηθά ο διορισμός στο Φόρεϊν Όφις, στα τέλη του 1916, του Άρθουρ Μπάλφουρ, που βλέπει με συμπάθεια την εβραϊκή υπόθεση.

Διαβάστε επιπλέον:

• «Το Ισραήλ, η Παλαιστίνη και η ειρήνη» του Άμος Οζ
• «Παλαιστίνη, σιωνισμός, αντίσταση» συλλογικό έργο
• «Παλαιστίνη» του Χούμπερτ Χαντάντ
• «Παλαιστίνη: αιτίες και μύθοι» του Νασίμ Αλάτρας

Μια απλή φράση

Στις 2 Νοεμβρίου 1917 λοιπόν, ο Άρθουρ Μπάλφουρ απευθύνει στον λόρδο Γουόλτερ Ρόθτσιλιντ, ύπατο εκπρόσωπο της βρετανικής εβραϊκής κοινότητας, δακτυλογραφημένη επιστολή εγκεκριμένη από το υπουργικό συμβούλιο, με την οποία του ζητά να γνωστοποιήσει στη σιωνιστική Ομοσπονδία πως:

«Η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητας είναι ευνοϊκά διακείμενη στην ίδρυση στην Παλαιστίνη μιας εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό και θα καταβάλει κάθε προσπάθεια προκειμένου να διευκολύνει την πραγματοποίηση αυτού του σκοπού, νοουμένου ότι τίποτα δεν θα γίνει που να μπορεί να πλήξει τα πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των μη εβραϊκών κοινοτήτων στην Παλαιστίνη, ή τα δικαιώματα και το πολιτικό καθεστώς που απολαμβάνουν οι Εβραίοι στις υπόλοιπες χώρες».

Αυτή η απλή φράση αποτελεί μια μεγάλη νίκη για τον Χάιμ Βάιτσμαν, επικεφαλής των σιωνιστών της Βρετανίας και μελλοντικό πρώτο πρόεδρο του Ισραήλ, ο οποίος κατηύθυνε όλες τις προσπάθειές του προς την επίτευξη αυτού του σκοπού.

Στην προκειμένη περίπτωση, το πρόβλημα δεν ήταν μόνο ότι οι Βρετανοί μοίραζαν εδάφη που δεν τους ανήκαν· το πρόβλημα ήταν ότι δύο χρόνια νωρίτερα είχαν «προσφέρει» τα ίδια ακριβώς εδάφη και στους Αραβες, προκειμένου να τους προσεταιρισθούν στον αγώνα εναντίον των Τούρκων.

Βέβαια, στη Μέση Ανατολή, οι Άραβες ποτέ δεν ρωτήθηκαν για τη διακήρυξη αυτή, ούτε καν ενημερώθηκαν για την ύπαρξή της. Κι όμως, το 1917 οι Εβραίοι αποτελούσαν μόλις το 7% του πληθυσμού της Παλαιστίνης.

Έτσι, οι πρώτες διαδηλώσεις κατά της διακήρυξης Μπάλφουρ πραγματοποιούνται τον Φεβρουάριο του 1920 στην Ιερουσαλήμ, στη Γιάφα και στη Χάιφα.

Η γέννηση του κράτους του Ισραήλ

Τον Απρίλιο του 1920, η διάσκεψη του Σαν Ρέμο αναθέτει στο Λονδίνο την εντολή για την Παλαιστίνη. Σύμφωνα με το κείμενο της εντολής αυτής, που εγκρίθηκε οριστικά το 1922 από την Κοινωνία των Εθνών, η Βρετανία «θα αναλάβει την ευθύνη να δημιουργήσει στη χώρα μια πολιτική, διοικητική και οικονομική κατάσταση που θα εξασφαλίσει την εγκαθίδρυση μιας εθνικής εστίας για τον εβραϊκό λαό». Είναι μια τεράστια επιτυχία για τους σιωνιστές.

Το 1936 ξέσπασε η λεγόμενη «Αραβική Εξέγερση», που στρεφόταν τόσο εναντίον των Βρετανών όσο και των Εβραίων κατοίκων της Παλαιστίνης.

Με την άνοδο του ναζισμού και μετά το Ολοκαύτωμα στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η εβραϊκή μετανάστευση στην Παλαιστίνη αποκτά αξιοσημείωτη έκταση ενώ μυστικές ένοπλες σιωνιστικές ομάδες επιταχύνουν την πίεση.

Την ίδια περίοδο, η υποχώρηση της βρετανικής ισχύος ανά την υφήλιο έμελλε να επηρεάσει την ισορροπία δυνάμεων και στην περιοχή της Μέσης Ανατολής. Αντιμέτωπη με τα τεράστια οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που της κληροδότησε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος, η Εργατική κυβέρνηση του Κλέμεντ Ατλι δεν ήταν σε θέση να διατηρήσει άθικτη την αχανή βρετανική αυτοκρατορία, ιδιαίτερα μάλιστα όταν το αίτημα των αποικιακών λαών για ελευθερία έβρισκε θετική ανταπόκριση και από τις δύο νέες υπερδυνάμεις: τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ενωση. Ετσι, το 1946, οι Βρετανοί αποχώρησαν από την Ιορδανία, ενώ το καλοκαίρι του επόμενου έτους θα αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν ακόμα και την Ινδία.

Η εξασθένηση της Βρετανίας κατά τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, σε συνδυασμό με την αδυναμία της να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τις εβραϊκές παραστρατιωτικές οργανώσεις (όπως η Χαγκανά, η Ιργκούν κ.ά.), οδήγησαν το Λονδίνο στην απόφαση να εγκαταλείψει την Παλαιστίνη.

Πράγματι, τον Φεβρουάριο του 1947, η Βρετανία ζήτησε από τον νεοσύστατο Οργανισμό των Ηνωμένων Εθνών να αποφανθεί σχετικά με την τύχη της Παλαιστίνης που, μετά την αποχώρηση των Γάλλων από τη Συρία και τον Λίβανο, αποτελούσε την τελευταία δυτική «εντολή» στη Μέση Ανατολή. Τον Μάιο του ίδιου έτους, ο ΟΗΕ συγκρότησε ειδική επιτροπή η οποία, αφού μελέτησε διεξοδικά την κατάσταση έτσι όπως είχε διαμορφωθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες, υπέβαλε δύο σχέδια για το μέλλον της Παλαιστίνης: το πρώτο σχέδιο, που συντάχθηκε από την πλειοψηφία των μελών της επιτροπής, εισηγείτο τη διαίρεση της Παλαιστίνης με τη δημιουργία ενός εβραϊκού και ενός αραβικού κράτους. Αντίθετα, το σχέδιο της μειοψηφίας προέκρινε την ομοσπονδιακή ένωση των δύο κρατών και την άσκηση μιας κοινής εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής.

Η εβραϊκή πλευρά αποδέχθηκε την πρόταση της πλειοψηφίας, ενώ οι Αραβες απέρριψαν και τα δύο σχέδια. Ετσι, στις 29 Νοεμβρίου 1947, η Γενική Συνέλευση ΟΗΕ με 33 ψήφους υπέρ, 13 κατά (μεταξύ αυτών και της Ελλάδος) και 10 αποχές ψήφισε το σχέδιο διαχωρισμού της Παλαιστίνης σε δύο κράτη, το εβραϊκό και το αραβικό, με την πόλη των Ιεροσολύμων υπό ειδικό διμερές καθεστώς ως corpus separatum.

Στις 14 Μαΐου του 1948, ο Νταβίντ Μπεν Γκουριόν ανακηρύσσει την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ αμέσως μετά το τέλος της βρετανικής εντολής στην Παλαιστίνη – η 15η Μαΐου έχει καταγραφεί δε από τους Παλαιστίνιους ως η «Νάκμπα», η Καταστροφή, καθώς βλέπουν να εγκαθιδρύεται στην ιστορική Παλαιστίνη το εβραϊκό κράτος.

Ο αραβικός κόσμος, όμως, δεν ήταν διατεθειμένος να δεχθεί τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ σε μια περιοχή που πίστευε ότι του ανήκε, αλλά είχε δοθεί στους Εβραίους από τη Δύση ως «αποζημίωση» για το Ολοκαύτωμα. Στις 15 Μαΐου, μία μόλις ημέρα μετά την ανακήρυξη της ίδρυσης του Ισραήλ, στρατιωτικές δυνάμεις της Αιγύπτου, της Ιορδανίας, του Λιβάνου, του Ιράκ και της Συρίας επιτέθηκαν εναντίον του νεοσύστατου κράτους. Ο πρώτος αραβοϊσραηλινός πόλεμος είχε μόλις ξεκινήσει…

Η στάση της Ελλάδας

Η Ελλάδα ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα που το 1947 ψήφισε εναντίον της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ. Όπως εξηγεί ο Μανόλης Κούμας, καθηγητής Ιστορίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, οι παραδοσιακοί δεσμοί με τον αραβικό κόσμο, τα γενικότερα συμφέροντα στη Μέση Ανατολή και στα Πατριαρχεία Ιεροσολύμων και Αντιοχείας, καθώς και ο φόβος αντιποίνων εις βάρος της ελληνικής κοινότητας της Αλεξάνδρειας, οδήγησαν την κυβέρνηση Σοφούλη στην απόφαση να αντιταχθεί στη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ.

Read More

Λουνατσεκ Ροθτσιλντ

Ο περιβόητος γενάρχης των κοσμοκρατόρων Ρόθστσιλντ Άμσελ Μάγιερ έλεγε εμφατικά: «Το χρήμα και οι αμύθητες περιουσίες γίνονται όταν το αίμα ρέει στους δρόμους». Ο ίδιος, που γεννήθηκε στην πόλη της Φραγκφούρτης το 1744, τόνιζε επίσης: «Ας μου επιτραπεί να εκδώσω και να ελέγξω το χρήμα του έθνους και δεν με ενδιαφέρει ποιος θεσπίζει τους νόμους». Αυτά τα δύο ρητά-οικογενειακές οδηγίες ακολουθούν έκτοτε, πιστά και χωρίς τις παραμικρές παρεκκλίσεις, όλοι οι δικοί του απόγονοι. Λέτε να είναι έτσι μια απλή σύμπτωση το γεγονός ότι τόσο το Γερμανικό Χρηματιστήριο όσο και η Κεντρική Τράπεζα της Γερμανίας εδρεύουν στην Φρανκφούρτη; Ή, δηλαδή, εδρεύουν στο παγκόσμιο κάστρο της οικογένειας Ρόθστσιλντ; Όχι! Σας το υπογράφω.

Τώρα το κύριο ερώτημα είναι: Τι άραγε προσπαθούν να κάνουν σε αυτή τη φάση τα αθέατα παγκόσμια αφεντικά μαζί με τους απανταχού πράκτορες-πιόνια τους; Οι περισσότεροι γνώστες απαντούν: Οι διεθνές σιωνιστές, που ίδρυσαν και ελέγχουν απολύτως τον ΟΗΕ-και-παραμάγαζό τους, έχουν στο σχέδιό τους τη δημιουργία ενός πρωτόφαντου και γιγαντιαίου τσουναμιού μετανάστευσης. Ενός προσχεδιασμένου τσουναμιού επιμιξίας, αλλοίωσης και εισέτι πλήρους καταστροφής κυρίως της Ευρώπης και της Ελλάδας ειδικότερα.

Όσοι τωόντι έχουν βαθύτερη, συνολική κοσμική και πνευματική γνώση, γνωρίζουν με απόλυτη βεβαιότητα ότι το τελικό και μοναδικό σχέδιο τους είναι ένα: H δημιουργία της παγκόσμιας δικτατορίας του Εβραίου αντίχριστου. Τέλος. Και αυτό βεβαίως, αφού οι ίδιοι πρώτα υλοποιήσουν δύο προδρομικά αυτού του τελικού παγκόσμιου στόχου σχέδιά τους: 1. Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος και 2. Το σφράγισμα, χάραγμα ή το τσιπάρισμα/ έλεγχος των ανθρώπων. Όσοι δεν καταλαβαίνουν ότι υπάρχει αυτή και ότι αυτή είναι μόνη και πάγια πραγματικότητα, τους λέγω: Δυστυχώς, και πάρα πολύ κρίμα για τους γονείς τους, τα παιδιά τους, τα αδέλφια τους, την πατρίδα τους, κοκ.

Προχωρώ. Η Νέα Τάξη των παγκόσμιων εωσφοριστών προχωρά έτι περεταίρω στην εφαρμογή του γνωστού και περιβόητου σχεδίου Coundenhove-Kalergi για την Ευρώπη και ειδικώς για την Ελλάδα. Ή, δηλαδή, την αντικατάσταση της λευκής φυλής με την «ευρωασιατική» ή τη «νεγροειδή» φυλή. Η λευκή φυλή κατά το εν λόγω σιωνο-σχέδιο πρέπει να εξαφανισθεί. Με άλλα λόγια, για τους ανά την υφήλιο ιλλουμινάτους των Ρόθστσιλντ, ο ρόλος των λευκών στον πλανήτη γη έχει ήδη τελειώσει. Το δε συνονθύλευμα, η βίαια μίξη και η αποδυνάμωση της συνοχής των λαών θα κάνει πολύ πιο εύκολη και αρκετά πιο γρήγορη την έλευση του δικτάτορα-μεσσία των σιωνο-Εβραίων.

Συνεχίζω. Ερώτηση: Τι λένε ή τι επιδιώκουν λοιπόν οι ανά τον κόσμο πράκτορες των Ρόθστσιλντ; Απάντηση: Επιδιώκουν να καταστραφούν διαχρονικά όλες οι παλαιές δομές και οι αξίες του πολιτισμού και των κοινωνιών, έτσι ώστε να είναι εύκολη η επιβολή της επιδιωκόμενης σιωνο-εβραϊκής δικτατορίας. Και από ποιούς γίνεται αυτή η διδασκαλία, μάθημα-προπαγάνδα για τη σταδιακή μετάλλαξη του κόσμου σε δικτατορία; Απάντηση: Από φυτεμένες σχολές σαν και αυτή της Σχολής της Φρανκφούρτης των Ρόθστσιλντ. Πρόκειται για την περιβόητη σχολή και δεξαμενή σκέψης των παγκοσμίων πρακτόρων της ΝΤΠ. Για τους γνώστες, η εν λόγω σχολή παρεμβαίνει, κατηχεί και διδάσκει: διαμέσου ενός τεχνικού συνδυασμού μαρξισμού και ψυχολογίας. Με την συν-ένωση Μαρξ και Φρόιντ. Κοκ.

Η εν λόγω σιωνο-Σχολή χρηματοδοτήθηκε από τους μεγαλύτερους Γερμανο-εβραίους βιομηχάνους. Κυρίως και κρυφίως δε από την οικογένεια Ρόθστσιλντ, μέσω του οργάνου-υπαλλήλου τους: τον τραπεζίτη Μαξ Βάρμπουργκ. Οι διδάσκοντες στην εν λόγω Σχολή εργάσθηκαν σε όλα τα επίπεδα και τομείς, έχοντας κατά νου ότι ο πολιτισμός διαμορφώνει την συνείδηση μιας κοινωνίας. Η Σχολή της Φρανκφούρτης διδάσκει και επιβάλει τις απόψεις της χρησιμοποιώντας δύο βασικά εργαλεία: Την κριτική θεωρία και την πολιτική ορθότητα.

Κατά την «κριτική θεωρία», επιβάλλεται να ασκείς στοχευμένη κριτική και να επικρίνεις κάθε ιδέα, κάθε θεσμό, κάθε άνθρωπο, κάθε κοινωνικό σύνολο και κάθε σύστημα αξιών ή αρχών, αρχής γενομένης από την οικογένεια, την τοπική κοινωνία και τα γενικότερα παραδοσιακά ήθη. Δηλαδή, να κρίνεις και να κατακρίνεις συστηματικώς τα πάντα! Και κυρίως να «βομβαρδίζεις» τα έως τώρα γενετικά- σεξουαλικά ήθη, παραδόσεις και πιστεύω: αφού οι καμπαλιστές της ΝΤΠ έχουν ως πρότυπό τους τον «ανδρόγυνο» άνθρωπο. Οι ίδιοι ακολουθούν και λατρεύουν επισήμως τον εωσφόρο ή μπαφομέτ: που είναι ταυτοχρόνως άνδρας και γυναίκα. Έτσι, εξ ορισμού, κατά τους ίδιους, δεν υπάρχουν δύο διακριτά φύλα, αλλά μόνον ένα: Άνδρας και γυναίκα σε ..σύζευξη!

Κατά δε την «πολιτική ορθότητα», επιβάλλεται να μη κάνουμε χρήση λέξεων, εκφράσεων, δηλώσεων και συμπεριφορών που θεωρούνται «προσβλητικές» για κάποια ομάδα ανθρώπων. Λόγου χάρη, η βαριά λέξη κίναιδος απορρίπτεται και αντικαθίσταται εισέτι από τη ελαφριά λέξη ομοφυλόφιλος ή γκέι. Ή, επίσης, η πάλη των τάξεων μεταξύ προλεταρίων και καπιταλισμών αντικαθίστανται από την διαμάχη μεταξύ καταπιεσμένων ομάδων ανθρώπων με τους καταπιεστές τους. Κοκ.

Ακόμη, η λέξη «ρατσισμός» γίνεται το κύριο, ανήθικο και αλάθητο «εργαλείο» των απανταχού σιωνιστών για να πλήττονται με βεβαιότητα άπαντες, παντού και χωρίς καμία ελπίδα εξαίρεσης κάποιων. Και αυτό δε, να γίνεται και με το ..νόμο! Εσείς τι νομίζεται ή πιστεύεται; Ο περιβόητος και εργαλειοποιημένος ρατσιστικός νόμος, γιατί λέτε και από ποιους αθεάτως προτάθηκε και εν τέλει ψηφίστηκε; Γιατί υπάρχει ως νομοθέτημα-εργαλείο ο δήθεν ρατσισμός σχεδόν παντού στον πλανήτη; Και σε τι λέτε να στοχεύει; Ναι, πολύ σωστά απαντήσατε μέσα σας: Στο να φιμώνονται και με το νόμο ολόκληρες κοινωνίες, να υπερισχύουν κάποιοι άγνωστοι-μεμονωμένοι και να καταδυναστεύονται νομίμως οι λαοί από κάποιες μικρο-ομάδες ή και μεμονωμένα άτομα. Ναι. Αυτό και εάν είναι Διπλός Ρατσισμός!

Πάω τώρα πιο λίγο πέρα. Η Σχολή της Φρανκφούρτης εντέχνως και νομίμως χρησιμοποιεί πλέον τις εν λόγω «καταπιεσμένες» ομάδες ή και μεμονωμένα άτομα σαν έναν παγκόσμιο πολιορκητικό κριό και εργαλείο εναντίον ολόκληρου του λοιπού κόσμου. Γιατί λέτε να προβάλλονται παγκοσμίως και τόσο υπέρμετρα άτομα σαν, λχ, την Αυστριακή νικήτρια της γιουρβίσιον το έτος 2014: Την Κοντσίτα ή, άλλως πως και επισήμως, τον Τόμας Νόϊβιρτ; Γιατί νομίζεται προβάλουν τόσο πολύ στη χώρα μας τον/την Τζέϊσον-Αντιγόνη;..

Για να καταλάβετε κάπως καλύτερα και να δώσετε μια απλή απάντηση σε αυτό το «γιατί;», σας καταγράφω κάτωθι κάποιες από τις βασικές θέσεις-διδαχές και μαθήματα της διαβόητης Σχολής της Φρανκφούρτης. Μαθήματα που αποτελούν γνήσια αντίτυπα και πιστότατα αντίγραφα-θέσεις των παγκοίνως γνωστών «Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών» (1897). Με άλλα λόγια και προσέξτε το αυτό: όλα τα της εν λόγω Σχολής είναι σιωνο-σημαδεμένα χαρτιά, κινήσεις, αρχές, εργαλεία και εωσφορικές-ταλμουδικές θέσεις, διδαχές και απολήξεις. Όλα. Και αυτό μη το αγνοείτε ή έτσι απλά το προσπερνάτε. Έχει και θα έχει τεράστιο προσωπικό σας κόστος.

Λοιπόν. Διαβάστε στη συνέχεια ένα μικρό δείγμα από τα μαθήματα και τις θέσεις-διδαχές της εν λόγω Σχολής των Ρόθστσιλντ: 1. Εργαλειοποιείστε, φροντίστε για τη νομοθετική δημιουργία του αδικήματος περί του δήθεν «ρατσισμού». 2. Διδάξτε συστηματικά σεξ, ανωμαλία, παρά φύση, ανδρόγυνο και την ομοφυλοφιλία στα παιδιά. 3. Επιβάλλεται, με λεπτομερές σχέδιο, τεράστια μετανάστευση, έτσι ώστε αυτομάτως να καταστραφεί η εθνική ταυτότητα των λαών, κλπ. 4. Προωθείστε με κάθε μέσο και τρόπο την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, του καπνίσματος και την πλήρη απελευθέρωση των ναρκωτικών. Φυτέψτε παντού μαριχουάνα, ινδική κάνναβη, κλπ. 5. Επιδιώξτε, παντί τρόπω, για την υπονόμευση και εν τέλει την εξαφάνιση των Ορθοδόξων εκκλησιών. Διότι, οι εκκλησίες είναι τεράστια κέντρα εξουσίας που επηρεάζουν εκατομμύρια πιστούς. 6. Χωρίς αυτό να φαίνεται, επιβάλλεται τον αόρατο έλεγχο, την αποβλάκωση και την αποχαύνωση διαμέσου των εξαγορασμένων συστημικών ΜΜΕ. Μετατρέψτετα σε: ΜΜ Εξαπάτησης. 7. Ενθαρρύνεται, προπαγανδίστε την διάλυση του θεσμού της οικογένειας. Κοκ.

Εισέτι δε, πάμε λίγο παρακάτω: Στη περιβόητη έκθεση Λούνατσεκ. Και στο ψήφισμα της 4ης Φεβρουαρίου 2014 στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Εδώ αναφερόμαστε στη διαβόητη νομοθετική παρέμβαση, σε πανευρωπαϊκό επίπεδο: για την νόμιμη πλέον επιβολή τόσο των καμπαλιστικών Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών όσο ομοίως και την φιλοσοφική-πανεπιστημιακή συνέχειά τους, όπως αυτά αποτυπώνονται και αλληλοσυνδέονται με τις θέσεις, διδαχές και προσεγγίσεις της Σχολής της Φραγκφούρτης. Με άλλα λόγια, εδώ αναφέρομαι στην ήδη ψηφισθείσα έκθεση-οδηγία της Αυστριακής ευρωβουλευτίνας Ούρλικ Λούνατσεκ.

Με βάση το εν λόγω ευρωψήφισμα-οδηγία, οι ομάδες των ΛΟΑΔΔ (λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι, διεμφυλικοί, διαφυλικοί) νομίμως κατηγοριοποιούνται και ρητώς ξεχωρίζουν από όλες τις άλλες ομάδες πολιτών. Πλέον, αυτές οι ομάδες απόκτησαν νόμιμα και ιδιαίτερα προνόμια. Δηλαδή, πέραν του γενικού πλαισίου που αφορά τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του κάθε ευρωπαίου πολίτη, με το εν λόγω ψήφισμα ζητείται η ιδιαίτερη μεταχείριση και μέριμνα για την: «προαγωγή και προστασία της άσκησης όλων των ανθρώπινων δικαιωμάτων από τα άτομα αυτά». Όπως είναι, λχ: «Ειδικά προγράμματα για τη νεολαία και την εκπαίδευση», «Διδασκαλία της ομοφυλοφιλικής σεξουαλικής συμπεριφοράς», «παρελάσεις υπερηφάνειας», κοκ.

Το εν λόγω ευρωψήφισμα φέρει τον επίσημο τίτλο: «Χάρτης πορείας της ΕΕ κατά της ομοφοβίας και των διακρίσεων λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού και ταυτότητας φύλου». Ακόμη, με βάση την έκθεση Λούνατσεκ τα κράτη-μέλη υποχρεούνται, μεταξύ των άλλων: 1. Να προβούν σε παροχές υγείας προσαρμοσμένες στ’ άτομα με «ιδιαίτερο» σεξουαλικό προσανατολισμό, π.χ. ειδική χειρουργική μονάδα για επεμβάσεις αλλαγής φύλου. 2. Να θεσπίσουν αλλαγές στο υφιστάμενο οικογενειακό δίκαιο, ώστε να συμπεριλαμβάνονται νομίμως στην οικογένεια και οι υπόλοιποι ΛΟΑΔΔ σύζυγοι ή σύντροφοι. 3. Οι κυβερνήσεις να αποσύρουν τις διαταραχές ταυτότητας φύλου από τον κατάλογο των ψυχικών και συμπεριφορικών διαταραχών. 4. Να διευκολυνθεί κάθε γραφειοκρατική διαδικασία για την αλλαγή ονόματος, φύλου κτλ. στις ληξιαρχικές γεννήσεις ή και σε άλλα δημόσια έγγραφα.

Επιπλέον, προσθέτω: 5. Να δίδεται το νόμιμο δικαίωμα της ελεύθερης και δημόσιας έκφρασης σε σχέση με τον σεξουαλικό προσανατολισμό και την ταυτότητα του φύλου, όπως είναι, π.χ., οι δημόσιες περιπτύξεις μέσω της τηλεόρασης, του κινηματογράφου, βίντεο κλιπ, περιοδικά, εφημερίδες, κοκ. 6. Να υπάρχει επίσης πρόβλεψη διαδικασίας νόμιμης αναγνώρισης και επιλογής φύλου του διεμφυλικών ατόμων (transexual). 7. Να θεσπιστούν ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα προσανατολισμένα στον σεξουαλικό προσανατολισμό και στην ταυτότητα φύλου. 8. Να επεκταθεί νομικά η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή για τις λεσβίες και τις παρένθετες μητέρες για ομοφυλοφιλικά ζευγάρια. Κοκ.

Για την ιστορία σας καταγράφω την πληροφορία ότι η εν λόγω έκθεση τελικά υπερψηφίστηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και με την θετική ψήφο 13 Ελλήνων ευρωβουλευτών. Από τους 22 συνολικά, τέσσερις Έλληνες έριξαν λευκό και πέντε φρόντιζαν να απουσιάσουν. Ούτε ένας. Ναι, μάλιστα, ούτε ένας Έλληνας δεν βρέθηκε να καταψηφίσει αυτό το κατάπτυστο κείμενο-πρόταση-έκθεση των αθέατων, φρικτών υποβολέων και αδίστακτων ταλμουδιστών της ΝΤΠ. Και, πλέον, οι Έλληνες υποχρεούμαστε σιγά-σιγά και νομοθετικά να αποδεχόμαστε την ταλμουδική ανωμαλία, να τη διδάσκουμε στα σχολεία μας, να την υιοθετήσουμε στις δημόσιες υπηρεσίες μας, να την επιβάλουμε στα παιδιά μας, κλπ.

Με την επόμενη φάση του εν εξελίξει Γ’ ΠΠ να βρίσκεται προ των πυλών, η πρόσφατη δημόσια δήλωση του ταλμουδιστή ραβίνου David Touitou ή ότι «η εισβολή του Ισλάμ στην Ευρώπη και η καταστροφή του Χριστιανισμού είναι “υπέροχα νέα”, γιατί έτσι θα έρθει ο μεσσίας», αποκτά ιδιαίτερη αναλυτική αξία. Ο ίδιος καμπαλιστής ραβίνος υπογράμμισε επίσης και το επόμενο: «Ο Ιουδαϊσμός είναι πιο κοντά στο Ισλάμ από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία». Ακόμη δε, ο ίδιος εωσφοριστής ραβίνος συνιστά στους Εβραίους να μελετούν το Ισλάμ παρά τον Χριστιανισμό, όταν πρέπει να μελετήσουν μια άλλη θρησκεία. Αυτό βεβαίως είναι κάτι το απολύτως φυσικό: Ας μη ξεχνάμε ότι η μητέρα του Μωάμεθ ήταν Εβραϊκής καταγωγής και ότι ο Μωαμεθανισμός ιδρύθηκε από Εβραίους. Κλπ.

Κλείνοντας, θέλω να προσθέσω και μια σχετικά πρόσφατη και άκρως αινιγματική δήλωση του σιωνιστή προέδρου Τραμπ, ο οποίος τόνισε δημοσίως ότι ζούμε την περίοδο της «ηρεμίας ή της σιωπής πριν την καταιγίδα». Και, όταν στη συνέχεια η παρευρισκόμενη αμερικανή δημοσιογράφος τον ερώτησε «τι εννοείτε κ. πρόεδρε;», ο κ. Τραμπ υπομειδιώντας απάντησε: «Θα το δείτε!..».

ΗΛΙΑΣ Δ. ΚΑΛΛΙΩΡΑΣ

Συγγραφέας, Καθηγητής-Διεθνολόγος,

Πρώην Βουλευτής Φθιώτιδας

Read More