Η αθέμητη λειτουργεία του κράτους εναντίον των πολιτών.

Του Philipp Bagus

Απόδοση στα Ελληνικά: Νίκος Μαρής

 Η ιστορία της μαζικής υστερίας , ή αλλιώς της μαζικής κοινωνιογενούς νόσου, είναι συναρπαστική. Περιπτώσεις  μαζικής υστερίας έχουν καταγραφεί από τoν Μεσαίωνα. Επιτρέψτε μου να αναφέρω μόνο μερικές από τις πιο πρόσφατες.

Όταν ένα ραδιοφωνικό σκετς του Orson Welles, το Ο Πόλεμος των Κόσμων, μεταδόθηκε το 1938 λίγο μετά τη συμφωνία του Μονάχου, φέρεται να προκάλεσε πανικό στους ακροατές, οι οποίοι πίστεψαν ότι δέχονταν επίθεση από Αρειανούς.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα περίπτωση είναι ένα επεισόδιο μιας πορτογαλικής τηλεοπτικής εκπομπής Φράουλες με Ζάχαρη. Στο επεισόδιο, οι χαρακτήρες μολύνθηκαν από έναν απειλητικό ιό. Μετά την εκπομπή, περισσότεροι από τριακόσιοι μαθητές ανέφεραν παρόμοια συμπτώματα με αυτά που εμφανίστηκαν στους χαρακτήρες της τηλεοπτικής εκπομπής, όπως εξανθήματα και δυσκολία στην αναπνοή. Μερικά σχολεία έκλεισαν. Το Πορτογαλικό Εθνικό Ινστιτούτο Ιατρικών Εκτάκτων Αναγκών κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο ιός δεν υπήρχε στην πραγματικότητα και ότι τα συμπτώματα προκλήθηκαν από τη μαζική υστερία.

Ομοίως, στην πτήση 203 της αεροπορικής εταιρείας Emirates τον Σεπτέμβριο του 2018, δεκάδες επιβάτες άρχισαν να πιστεύουν ότι ήταν άρρωστοι αφ’ ότου παρατήρησαν άλλους επιβάτες με συμπτώματα που έμοιαζαν με γρίπη. Ως συνέπεια του πανικού, τέθηκε σε καραντίνα ολόκληρη η πτήση. Στο τέλος διαπιστώθηκε ότι απλά λίγοι επιβάτες είχαν ένα κοινό κρυολόγημα ή μια εποχική γρίπη.

Είναι πολύ γνωστό ότι υπάρχουν τα εφέ nocebo , τα οποία είναι το αντίθετο των εφέ εικονικού φαρμάκου (placebo). Λόγω του φαινομένου του placebo, ένα άτομο αναρρώνει από μια ασθένεια απλά και μόνο επειδή πιστεύει ότι αυτό θα συμβεί. Από την άλλη πλευρά, όταν υποφέρουμε από ένα αποτέλεσμα nocebo, αρρωσταίνουμε απλά και μόνο επειδή περιμένουμε να αρρωστήσουμε.1 Σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία, η πρόβλεψη μπορεί να προκαλέσει τα συμπτώματα. Το άγχος και ο φόβος επιδεινώνουν αυτή τη διαδικασία.2

Ο μαζικός πανικός μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα στους ανθρώπους. Επιπλέον, η υστερία, είτε συλλογική είτε όχι, τους κάνει να συμπεριφέρονται με έναν τρόπο τον οποίο οι σώφρονες άνθρωποι, που δεν επηρεάζονται από την υστερία, θα θεωρούσαν πιθανότατα παράλογο. Είναι ανοιχτό στην εμπειρική έρευνα να διερευνήσει εάν και σε ποιο βαθμό ο κόσμος υποφέρει από μαζική υστερία κατά τη διάρκεια της επιδημίας covid-19.3 Όλοι έχουμε δει ανθρώπους να στοκάρουν χαρτί τουαλέτας, να φορούν μάσκα ενώ οδηγούν μόνοι τους στο αυτοκίνητο, ή έχουμε ακούσει ιστορίες ανθρώπων που ουσιαστικά δεν εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για ολόκληρους μήνες. Γνωρίζουμε επίσης ανθρώπους που φοβούνται τον ιό, παρόλο που ο εξατομικευμένος κίνδυνος να πεθάνουν από αυτόν είναι απειροελάχιστος.

Ενώ η διερεύνηση της πιθανότητας μίας μαζικής κορωνο-υστερίας είναι σίγουρα ενδιαφέρουσα, θα ήθελα να επικεντρωθώ εδώ σε ένα πιο θεμελιώδες ζήτημα, δηλαδή, στο βαθμό στον οποίο η ύπαρξη του κράτους μπορεί να επιδεινώσει τη μαζική υστερία. Σίγουρα, μπορεί να υπάρχουν περιπτώσεις μαζικής υστερίας σε μια ελεύθερη κοινωνία, λόγω της αρνητικής προκατάληψης του ανθρώπινου εγκεφάλου. Επικεντρωνόμαστε στα αρνητικά νέα και υποφέρουμε από ψυχολογικό άγχος όταν πιστεύουμε ότι δεν έχουμε τον έλεγχο. Αυτό μπορεί να συμβεί και σε μια ελεύθερη κοινωνία όταν επικρατούν αρνητικές ειδήσεις. Ωστόσο, σε μια ελεύθερη κοινωνία υπάρχουν ορισμένοι αυτο-διορθωτικοί μηχανισμοί και όρια που καθιστούν πιο δύσκολο το να βγει η μαζική υστερία εκτός ελέγχου.

Ως επιδιορθωτικοί μηχανισμοί, υπάρχουν κάποιες γνωστές στρατηγικές για τη μείωση του φόβου και του άγχους. Σε μια ελεύθερη κοινωνία οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να κάνουν χρήση αυτών των στρατηγικών. Κάποιος μπορεί να απελευθερώσει την ένταση στο σώμα του μέσω του αθλητισμού και της άσκησης. Επιπλέον, είναι σημαντικό να βρείτε περισπασμούς από τα αρνητικά νέα και να κοινωνικοποιήστε. Σε μια ελεύθερη κοινωνία τέτοιοι περισπασμοί είναι άφθονοι.

Είναι αλήθεια ότι η υστερία μπορεί να οδηγήσει τους ανθρώπους να προκαλέσουν τεράστια βλάβη στον εαυτό τους και στους άλλους. Ωστόσο, σε μια ελεύθερη κοινωνία υπάρχει ένα θεμελιώδες όριο στην καταστροφή που προκαλεί η μαζική υστερία, και αυτό το όριο είναι τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα. Σε μια ελεύθερη κοινωνία η μαζική υστερία δεν μπορεί να οδηγήσει σε μαζική παραβίαση των δικαιωμάτων της ιδιωτικής ιδιοκτησίας από το κράτος, απλώς και μόνο επειδή σε μια τέτοια κοινωνία το κράτος δεν υπάρχει.

Επιπλέον, ενώ οποιοσδήποτε σε κατάσταση υστερικής μικροβιοφοβίας μπορεί να κλείσει οικειοθελώς την επιχείρησή του, να φορέσει μάσκα ή να μείνει στο σπίτι, σε μια ελεύθερη κοινωνία κανένας δεν μπορεί να αναγκάσει τους άλλους, που δεν υποκύπτουν στην υστερία, να κλείσουν τις επιχειρήσεις τους, να φορούν μάσκες ή να μπουν σε καραντίνα. Μια μικρή μειοψηφία που συνεχίζει να ζει την κανονική της ζωή και που είναι ελεύθερη να το πράττει, μπορεί να λειτουργήσει αφυπνιστικά για όσους υπέκυψαν στη μαζική υστερία, ειδικά σε οριακές περιπτώσεις. Φανταστείτε ότι ένα μικρό σύνολο ανθρώπων συνεχίζουν να ψωνίζουν, να εργάζονται, να αναπνέουν ελεύθερα, να συναντιούνται με φίλους και συγγενείς, και ότι δεν πεθαίνουν. Οι άλλοι μπορεί στη συνέχεια να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και το σύνολο των υστερικών θα αρχίσει να συρρικνώνεται.

Ενώ σε μια ελεύθερη κοινωνία η καταστροφή που προκαλείται από τη μαζική υστερία περιορίζεται χάρη στα δικαιώματα της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, αυτά τα όρια εξαλείφονται με την ύπαρξη του κράτους.4 Πράγματι, μια καλά οργανωμένη ομάδα, που έχει ωστόσο υποκύψει στη μαζική υστερία, μπορεί να πάρει τον έλεγχο του κρατικού μηχανισμού και να επιβάλει μέτρα στον υπόλοιπο πληθυσμό προξενώντας ανείπωτα δεινά. Η πιθανότητα μαζικής υστερίας είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο ο θεσμός του κράτους είναι εξαιρετικά επικίνδυνος.

Επιπλέον, ενώ σε μια ελεύθερη κοινωνία υπάρχουν μηχανισμοί που μειώνουν τις περιπτώσεις μαζικού πανικού, η μαζική υστερία μπορεί να επιδεινωθεί εξαιτίας του κράτους για διάφορους λόγους:

Πρώτον, το κράτος μπορεί, όπως συνέβη και στην περίπτωση της επιδημίας covid-19, να απαγορεύσει και να περιορίσει τις δραστηριότητες που αμβλύνουν τον φόβο και το άγχος, όπως είναι ο αθλητισμός και οι διάφορες περισπάσεις. Το κράτος προωθεί στην πράξη την κοινωνική απομόνωση , συντείνοντας στο άγχος και την ψυχολογική πίεση, συστατικά που πυροδοτούν τη μαζική υστερία.

Δεύτερον, το κράτος ακολουθεί μια συγκεντρωτική προσέγγιση για την αντιμετώπιση της πηγής της υστερίας, στην περίπτωσή μας την εκλαμβανόμενη ως απειλή ενός ιού. Το κράτος επιβάλλει τη λύση του, και κατά συνέπεια δεν υπάρχει κανένας, ή υπάρχει ελάχιστος, πειραματισμός για την επίλυση του προβλήματος. Οι άνθρωποι που δεν έχουν υποκύψει στην υστερία και αντιτίθενται στην προσέγγιση του κράτους καταστέλλονται. Δεν μπορούν να καταδείξουν τους εναλλακτικούς τρόπους αντιμετώπισης της «κρίσης», επειδή αυτοί οι εναλλακτικοί τρόποι απαγορεύονται από το κράτος. Κατά συνέπεια, η συμμόρφωση της σκέψης αυξάνεται και η υστερία τρέφεται από τον εαυτό της, καθώς δεν παρουσιάζονται στους ανθρώπους εναλλακτικές λύσεις.

Τρίτον, σε ένα κράτος, τα ΜΜΕ είναι συχνά πολιτικοποιημένα. Τα ειδησεογραφικά συγκροτήματα και οι πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουν στενές σχέσεις με το κράτος. Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης μπορεί να ανήκουν άμεσα στο κράτος, όπως ισχύει για τα δημόσια τηλεοπτικά κανάλια, μπορεί να χρειάζονται κρατικές άδειες για να λειτουργήσουν, μπορεί να επιζητούν την εύνοια των κρατικών υπηρεσιών, ή μπορεί απλώς να είναι στελεχωμένα με άτομα που εκπαιδεύτηκαν σε κρατικά σχολεία. Αυτά τα πρακτορεία ειδήσεων και οι πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης εμπλέκονται σε τεράστιες εκστρατείες αρνητικών ειδήσεων, εκφοβίζουν σκόπιμα τους ανθρώπους και καταστέλλουν την εναλλακτική πληροφόρηση. Εάν οι πολίτες ακούν, παρακολουθούν ή διαβάζουν αρνητικές και μονόπλευρες αφηγήσεις όλο το 24ωρο, το ψυχολογικό στρες και το άγχος τους αυξάνονται. Η μαζική υστερία, με τη χορηγία των μεροληπτικών μέσων ενημέρωσης, μπορεί να ξεφύγει από κάθε έλεγχο.

Τέταρτον, τα αρνητικά νέα από μια αποκλειστική πηγή είναι ιδιαίτερα επιβλαβή για την ψυχολογική υγεία και προκαλούν άγχος. Εάν υπάρχει στην κοινωνία ένας θεσμός απόλυτης εξουσίας, όπως το κράτος που παρεμβαίνει στη ζωή των ανθρώπων από τη γέννηση έως το θάνατό τους,5 οι ανακοινώσεις των εκπροσώπων του αποκτούν βαρύτητα. Πολλοί άνθρωποι προσδίδουν μεγάλη αυθεντία στους εκπροσώπους αυτούς και στις προειδοποιήσεις των κρατικών θεσμών. Έτσι, όταν ένας γιατρός όπως ο Anthony Fauci μιλά στο όνομα του κράτους, και λέει στους πολίτες να ανησυχούν και να φορούν μάσκες, καθίσταται ευκολότερο να αναπτυχθεί η μαζική υστερία, από ό, τι θα συνέβαινε σε μια αποκεντρωμένη κοινωνία.

Πέμπτον, το κράτος μερικές φορές επιδιώκει ενεργά να ενσταλάξει τον φόβο στον πληθυσμό, συμβάλλοντας έτσι στη δημιουργία μαζικής υστερίας. Στην πραγματικότητα, κατά τους πρώτους μήνες της επιδημίας, διέρρευσε ένα εσωτερικό έγγραφο του γερμανικού Υπουργείου Εσωτερικών. Στο έγγραφο αυτό οι ειδικοί συνιστούν ρητά στη γερμανική κυβέρνηση να ενσταλάξει τον φόβο στον γερμανικό πληθυσμό. Το έγγραφο προτείνει την αύξηση του φόβου με τρία επικοινωνιακά τεχνάσματα. Πρώτον, οι αρχές θα πρέπει να δώσουν έμφαση στα αναπνευστικά προβλήματα των ασθενών με covid-19, επειδή οι άνθρωποι έχουμε έναν αρχέγονο φόβο για τον θάνατο από ασφυξία, που μπορεί εύκολα να πυροδοτήσει τον πανικό. Δεύτερον, ο φόβος θα πρέπει επίσης να ενσταλαχθεί στα παιδιά. Τα παιδιά θα μπορούσαν να μολυνθούν εύκολα συναντώντας άλλα παιδιά. Θα πρέπει να τους πει κάποιος πως, όταν με τη σειρά τους μολύνουν τους γονείς και τους παππούδες τους, αυτοί μπορεί να υποστούν έναν επώδυνο θάνατο στο σπίτι. Αυτό το μέτρο σκοπεύει στο να προκαλέσει συναισθήματα ενοχής. Τρίτον, οι αρχές θα πρέπει να αναφέρουν την πιθανότητα κάποιας άγνωστης, μακροπρόθεσμης, μη αναστρέψιμης βλάβης μετά από μια λοίμωξη από κορωνοϊό, και την πιθανότητα αιφνίδιων θανάτων ατόμων που μολύνθηκαν. Όλα αυτά τα μέτρα είχαν ως στόχο την αύξηση του φόβου στον πληθυσμό. Ο φόβος, σε τελική ανάλυση, είναι το θεμέλιο της εξουσίας κάθε κυβέρνησης . Όπως το έθεσε ο H.L. Mencken:

«Ο συνολικός στόχος της πολιτικής είναι να διατηρεί τον πληθυσμό ανάστατο  απειλώντας τον με μια ατέρμονη διαδοχή από επινοημένους μπαμπούλες με συνέπεια ο κόσμος να αποζητά απελπισμένα να καθοδηγηθεί στην ασφάλεια»

Συνοψίζοντας: η μαζική υστερία είναι πιθανή σε μια ελεύθερη κοινωνία, αλλά υπάρχουν μηχανισμοί αυτο-επιδιόρθωσης. Η βλάβη που μπορεί να προκαλέσει μια τέτοια υστερία περιορίζεται χάρη στην εφαρμογή των δικαιωμάτων ιδιωτικής ιδιοκτησίας. Αντίθετα, το κράτος ενισχύει και επιδεινώνει τις περιπτώσεις μαζικού πανικού, προκαλώντας τεράστια καταστροφή. Ένα τοπικό, περιορισμένο και απομονωμένο κρούσμα μαζικής υστερίας σε μια ελεύθερη κοινωνία, το κράτος μπορεί να το μετατρέψει σε παγκόσμια μαζική υστερία. Δυστυχώς, δεν υπάρχει όριο στη ζημιά που μπορεί να προκαλέσει η μαζική υστερία στη ζωή και την ελευθερία των ανθρώπων, εάν καταληφθεί από αυτήν η κυβέρνηση, καθώς το κράτος δεν σέβεται την ιδιωτική ιδιοκτησία. Η αδίστακτη παραβίαση των βασικών μας ελευθεριών κατά τη διάρκεια της επιδημίας του κορωνοϊού αποτελεί ένα εύγλωττο παράδειγμα. Η πιθανότητα μαζικής υστερίας είναι ένας άλλος λόγος για τον οποίο το κράτος είναι ένας τόσο επικίνδυνος θεσμός.

 

***

Ο Philipp Bagus είναι καθηγητής οικονομικών στο Universidad Rey Juan Carlos της Μαδρίτης. Είναι συνεργάτης του Ινστιτούτου Ludwig von Mises, μελετητής του IREF, και συγγραφέας πολυάριθμων βιβλίων.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα του Ινστιτούτου Ludwig von Mises

Read More

Δείτε πώς Αλαξαν χέρια μερικά τρίςεκατομύρια λογω covid-19

Τελικά γιατί έγιναν όλα αυτά;
Ο κορωνοιός αποδεικνύεται όλο και περισσότερο ότι ήταν προπαγάνδα φόβου. Τα στοιχεία από την Massachusetts των ΗΠΑ είναι συγκλονιστικά το 98,1% των ανθρώπων που πέθαναν από δήθεν κορωνοιό είχαν κάποιο πολύ σοβαρό υποκείμενο νόσημα.

Πολλά νοσοκομεία ανά τον κόσμο έπαιρναν επιδοτήσεις εάν είχαν ασθενείς με κορωνοιό, πιστοποιούσαν νεκρούς ότι πέθαναν από κορωνοιό και οι επιδοτήσεις έρρεαν στα νοσοκομεία.
Επί 4-5 μήνες όλος ο πλανήτης τρομοκρατήθηκε από επιπόλαιους επιδημιολόγους που ήταν μαριονέτες και παπαγάλιζαν ανοησίες, με τις κυβερνήσεις απλά να μιμούνται η μια την άλλη στην προπαγάνδα φόβου.

Ο φόβος και όχι η λογική κυριάρχησαν και η απόδειξη ότι ο κορωνοιός είναι προπαγάνδα φόβου αποδεικνύεται και στην Ελλάδα, όπου στις παραλίες συρρέουν κατά χιλιάδες οι έλληνες ξαφνικά ο κορωνοιός εξαφανίστηκε, ξαφνικά όλοι ξέχασαν το σοκ…
Όμως ο στόχος διεθνώς από μια κλίκα κεντρικών τραπεζιτών και ισχυρών κυβερνήσεων πέτυχαν τον στόχο τους.

Χρησιμοποίησαν την εγκληματική καραντίνα, η οποία μπορεί να χαρακτηριστεί ως εγκληματική ενέργεια κατά της ελεύθερης αγοράς, εγκληματική ενέργεια κατά της ελευθερίας των πολιτών και των συνταγματικών τους δικαιωμάτων για να πετύχουν ένα στόχο.

Στην προπαγάνδα φόβου υπήρχαν δύο ομάδες χωρών, οι ελάχιστες ισχυρές που μαζί με τις κεντρικές τράπεζες διαμόρφωσαν την νέα νομισματική και δημοσιονομική πολιτική και την καθολική πλειοψηφία που άβουλα και με μιμητισμό ακολούθησε τις επιταγές των ισχυρών.

Ποιος ήταν ο στόχος όλων αυτών;
Η παγκόσμια οικονομία πριν τον κορωνοιό ήταν στάσιμη, είχε βαλτώσει.

Το ΑΕΠ των ΗΠΑ και της Γερμανίας εμφάνιζαν σημάδια επιβράδυνσης, οι οικονομίες και τα εταιρικά κέρδη συρρικνώνονταν και οι μετοχές και τα ομόλογα ανέκαμπταν.
Είχε δημιουργηθεί μια εικονική φούσκα, απόρροια της ανθρώπινης ματαιοδοξίας.

Στην Κίνα με κατακεφαλήν εισόδημα 11.000 δολάρια και στις ΗΠΑ με 65.000 δολάρια, οι πολίτες προ του κορωνοιού βίωναν την επιβράδυνση.
Οι κεντρικές τράπεζες έβλεπαν να αποτυγχάνουν στο σχέδιο χειραγώγησης των αγορών, έφθασαν σε ιστορικά υψηλά οι μετοχές και σε ιστορικά χαμηλά οι αποδόσεις των ομολόγων αλλά σχεδόν όλοι γνώριζαν ότι αυτό ήταν μια φούσκα που θα σκάσει.
Ο κορωνοιός ως λοίμωξη ήρθε, στην αρχή υποτιμήθηκε και στην πορεία υπερτιμήθηκε γιατί χρησιμοποιήθηκε ως εργαλείο φόβου.
Οι παγκόσμιες ελίτ ειδικά στην οικονομική διακυβέρνηση, διέγνωσαν μια ευκαιρία.
Χρησιμοποιώντας την προπαγάνδα φόβου, όπως οι ΗΠΑ για τον Hussein στον Ιράκ στην Καταιγίδα της Ερήμου, όπου κατασκεύασαν ένα εχθρό… έτσι και με τον κορωνοιό έσπειραν τον φόβο.

Το επιχείρημα τους ήταν ότι αυτό συνέβη γιατί τα υγειονομικά συστήματα υγείας δεν ήταν έτοιμα να υποδεχθούν τέτοιας κλίμακας σοκ από μια άγνωστη ασθένεια τον Covid 19.
Αυτό είναι ένα καλό επιχείρημα για τους αφελείς.
Τα στοιχεία της Massachusetts των ΗΠΑ, διαψεύδει αυτό το επιχείρημα, το 98,1% αυτών που πέθαναν από κορωνοιό είχαν κάποια πολύ σοβαρή ασθένεια και είχαν ήδη νοσηλευτεί.
Από τους 365.000 νεκρούς λόγω του κορωνοιού υπολογίζεται ότι το 82% θα πέθαιναν αργά ή γρήγορα καθώς είχαν κάποιο σοβαρό υποκείμενο νόσημα.
Αυτό σημαίνει ότι από κορωνοιό πέθαναν 66.000 άνθρωποι όσοι πέθαναν από γρίπη στις ΗΠΑ το διάστημα 2018 με 2019.

Ρίξτε ψεύτικο χρήμα στις βαλτωμένες οικονομίες

Ας δούμε ορισμένα στοιχεία;
Οι 2.095 δισεκατομμυριούχοι έχουν περιουσία 8 τρισεκ. δολάρια δηλαδή το 36% του ΑΕΠ των ΗΠΑ ή 44 φορές το ελληνικό ΑΕΠ του 2020.
Η FED έφθασε να διαθέτει ισολογισμό 7 τρισεκ. δολάρια και μόνο το 2020 αύξησε τον ισολογισμό της 40% με πρόσχημα τον κορωνοιό.
Παγκοσμίως οι κεντρικές τράπεζες έχουν ισολογισμούς 22,5 τρισεκ. δολάρια περισσότερα δηλαδή από το ΑΕΠ των ΗΠΑ.
Ο χρυσός σε αξία ανέρχεται στα 10,9 τρισεκ. δολάρια τόσο αξίζουν οι 197,576 τόνοι χρυσού.

Η αξία των διεθνών χρηματιστηρίων ανέρχεται σε 89,5 τρισεκ. δολάρια, μόνο η Wall Street αντιπροσωπεύει το 46% των διεθνών χρηματιστηρίων με τον Nasdaq να αντιστοιχεί στο 14,5%…
Οι συνολικές καταθέσεις παγκοσμίως ανέρχονται σε 35,2 τρισεκ. δολάρια ενώ κάθε είδους money market φθάνει συνολικά στα 95,7 τρισεκ. δολάρια.

Το διεθνές κρατικό και ιδιωτικό χρέος που είχε εκτιναχθεί πριν τον κορωνοιό έφθασε στα 253 τρισεκ. δολάρια ή 322% του διεθνούς ΑΕΠ.

Η αξία του παγκόσμιου real estate δηλαδή της συνολικής ακίνητης περιουσίας φθάνει στα 281 τρισεκ. δολάρια.

Κατά την Credit Suisse οι περιουσίες σε παγκόσμιο επίπεδο, φθάνουν στα 360,6 τρισεκ. δολάρια.

Οι αγορές παραγώγων φθάνουν στα 558,5 τρισεκ. δολάρια ενώ τα παράγωγα πάσης φύσεως φθάνουν το 1 quadrillion.

Γιατί τα αναφέρουμε όλα αυτά;
Παρά τον τεράστιο πλούτο, πριν τον κορωνοιό, οι παγκόσμιες οικονομίες είχαν βαλτώσει.

Παρά τον πλούτο, οι οικονομίες επιβραδύνονταν, οι κεντρικές τράπεζες δεν απέδιδαν καθώς η ποσοτική χαλάρωση δηλαδή η αλχημεία ξεθώριαζε, αργά ή γρήγορα ο ανοδικός κύκλος στις οικονομίες θα τελείωνε.

Οι φούσκες θα έσκαγαν βίαια, οι οικονομίες θα επιβραδύνονταν, ο καθοδικός κύκλος θα διαδεχόταν τον ανοδικό που είχε κρατήσει π.χ. στις ΗΠΑ 11 χρόνια.

Ο κορωνοιός και η προπαγάνδα φόβου ήταν μια τεράστια ευκαιρία.
Τι συνέβη;
Αποφάσισαν τα κράτη να ρίξουν 13,6 τρισεκ. δολάρια δημοσιονομικά κίνητρα και νομισματικές παρεμβάσεις ή σε πιο διευρυμένη βάση 18 τρισεκ. δολάρια.
Οι κεντρικές τράπεζες γελοιοποίησαν τον ορθολογισμό, πανικοβλήθηκαν ότι θα χάσουν τον έλεγχο.
Εκτύπωσαν ψεύτικο χρήμα, που δεν θα έχει καμία βαρύτητα.
Οι κυβερνήσεις που πάλευαν επί 12 χρόνια στην γραμμή του οικονομικού εξορθολογισμού, σε 3 μήνες ή 12 εβδομάδες τα πέταξαν όλα στο καλάθι των αχρήστων.

Τα δημοσιονομικά ελλείμματα εκτινάχθηκαν.
Το χρέος εκτινάσσεται.
Τα εταιρικά κέρδη βυθίζονται αλλά τα χρηματιστήρια ανακάμπτουν.

Ο στόχος ήταν ένας μην σκάσει η φούσκα των χρηματιστηρίων και παραγώγων.
Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα αποτελεί μια εξωφρενική απάτη και αυτό διαπιστώθηκε από τις αλχημείες των κεντρικών τραπεζών.

Αυτό που συνέβη δεν έχει προηγούμενο τυπώνουν ψεύτικο χρήμα, οι κεντρικές τράπεζες δεν παράγουν απολύτως τίποτε, όμως έχουν καλούς εκτυπωτές που εκτυπώνει χρήμα που δεν συσχετίζεται με καμία αξία.

Τίποτε δεν παρήχθη, υπηρεσία ή προϊόν αλλά κόπηκε νέο χρήμα, ψεύτικο, πλασματικό.
Έπρεπε οι διεθνείς οικονομίες να πάρουν πάλι εμπρός.
Πριν τον κορωνοιό δεν υπήρχε αφορμή, δεν θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν τις δημοσιονομικές εκτροπές χωρίς τιμωρία από τις αγορές.  

Δεν θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν την εκτίναξη του χρέους χωρίς κόστος υποβαθμίσεων και αύξησης του ρίσκου χώρας, δηλαδή αποδόσεων ομολόγων και CDS.

Οι κεντρικές τράπεζες δεν έχουν αποστολή να εκτυπώνουν ψεύτικο χρήμα αλλά να ελέγχουν τον πληθωρισμό.

Ο κορωνοιός ήταν το τέλειο άλλοθι, ήταν η απόλυτη ευκαιρία, να τιναχθεί στον αέρα το μοντέλο διακυβέρνησης του πλανήτη επειδή, λειτούργησε για κάποια χρόνια και εν συνεχεία δεν απέδιδε.

Έπρεπε να βρουν την ευκαιρία να συνεχίσουν να φουσκώνουν τις φούσκες πάνω στις οποίες κάθονται τα διεθνή συμφέροντα.
Ο απλός πολίτης είναι ένα ασήμαντο πιόνι, χειραγωγείται δια του φόβου ή της προπαγάνδας και λειτουργεί ως μαριονέτα.

Όμως ο στόχος επιτεύχθηκε 13,5 τρισεκ. θα πέσουν στις οικονομίες ακόμη και εάν αποτελούν – μέρος αυτών – ψεύτικο χρήμα, πλαστό που δεν αντικατοπτρίζει καμία αξία.

Ο κόσμος δεν σώθηκε απλά έγινε πιο ψεύτικος από πριν.
Η φούσκα συνεχίζει να φουσκώνει καλλιεργώντας ουτοπίες.

Κώστας Ν. Γεωργίου
Κοινωνιολόγος
www.bankingnews.gr

Read More

Φόβος βασικό εργαλείο διαχειρησης

Φόβος: Το πιο αποτελεσματικό εργαλείο χειραγώγησης

Ήταν κάποτε ένας γιατρός.
Μια μέρα φεύγοντας από την πόλη που έμενε για να πάει σε μια άλλη γειτονική όπου είχε δουλειά, συνάντησε την πανούκλα που έμπαινε. Σταμάτησε και την ρώτησε:

«Πάλι εδώ; Τι ήρθες να κάνεις;»

Και η πανούκλα απάντησε: «Είναι η σειρά μου».

«Πόσους θα πάρεις αυτή τη φορά;» ρώτησε ο γιατρός.

«Λίγους, γύρω στους χίλιους», απάντησε η πανούκλα.

Μετά από μια εβδομάδα ο γιατρός (έχοντας ενημερωθεί εν τω μεταξύ για την κατάσταση στην πόλη του) επέστρεψε, και στην είσοδο της πόλης αντάμωσε την πανούκλα που έφευγε
«Μου είπες ψέματα», της είπε. «Είχες πει ότι θα πάρεις κάπου χίλιους και τελικά πέθαναν πέντε χιλιάδες».

Κι εκείνη απάντησε: «Δεν είπα ψέματα. Εγώ πήρα χίλιους. Τους υπόλοιπους τους σκότωσε το άγχος και ο φόβος».

Το άγχος και ο φόβος είναι περισσότερο θανατηφόρα από την πανούκλα που βιώνουμε.
Τις περισσότερες φορές ο φόβος μήπως συμβεί το χειρότερο είναι χειρότερος από το να συμβεί το χειρότερο..!

Στη ζωή μας βιώνουμε εκατομμύρια καταστροφές από τις οποίες η συντριπτική πλειοψηφία δεν συμβαίνει ποτέ. Τις βιώνουμε μόνο στο μυαλό μας.

Συλλογικά και ατομικά όλοι κάτι φοβόμαστε:

τη χρεοκοπία, την απόλυση, την κατάρρευση του ευρώ, τους ιούς, τους χωρισμούς, μήπως πέσει ο ουρανός στα κεφάλια μας (. . . για τους φίλους του ASTERIX !).
Ο φόβος όμως δυστυχώς είναι το πιο αποτελεσματικό εργαλείο πολιτικής και όχι μόνο χειραγώγησης. Το δηλητήριο που παραλύει τη δράση και την αντίσταση στην επέλαση οποιασδήποτε εξουσίας.

Η υπερβολική ανησυχία οδηγεί σε ακινησία.
Αν αρχίσουμε να ζούμε στη στιγμή ο φόβος εξαφανίζεται.

Ο κάθε φόβος έρχεται μέσα από μια επιθυμία.

Έτσι αν αρχίσουμε να παρατηρούμε τον εαυτό μας θα διαπιστώσουμε ποια επιθυμία είναι αυτή που τον δημιουργεί και αν είμαστε αρκετά συνειδητοί θα διακρίνουμε τη ματαιότητα που κρύβεται πίσω από αυτή την επιθυμία.

Ο φόβος επίσης προέρχεται από την ανασφάλεια μας για το αύριο.

Το αύριο όμως πάντα θα είναι ανασφαλές. Η ζωή είναι όμορφη επειδή είναι ανασφαλής. Η ανασφάλεια χρωματίζει με ομορφιά τη ζωή μας.
Η ζωή είναι όμορφη γιατί έχει ανατροπές. Δεν είναι δεδομένη. Η ζωή είναι όμορφη γιατί υπάρχει ο θάνατος. Η ζωή έχει αξία γιατί μπορεί να χαθεί.
Αν δεν μπορούμε να την χάσουμε τότε η ζωή γίνεται φυλακή. Δεν θα μπορέσουμε να την απολαύσουμε.

Τα ιερατεία όλων των θρησκειών χρησιμοποιούν αριστοτεχνικά τον μηχανισμό “Φόβος – Ελπίδα” για να ελέγχουν τους πιστούς τους.

Ο φόβος του θανάτου και αυτός της μετά θάνατον τιμωρίας ή μη λύτρωσης αντιπαραβάλλονται συστηματικά με την ελπίδα της μετά θάνατον ζωής, της σωτηρίας και της πλουσιοπάροχης ανταμοιβής (πάντοτε και μόνον μετά θάνατον…), υπό την αυστηρή προϋπόθεση ότι ο πιστός θα αποδεχτεί πλήρως τα δόγματα της θρησκείας, θα συμμορφωθεί στους κανόνες της, θα υιοθετήσει το καθορισμένο πρότυπο συμπεριφοράς που αυτή απαιτεί και θα υπακούσει στις εντολές του ιερατείου.

Και είναι τόσο αποτελεσματικός και ευέλικτος ο μηχανισμός αυτός, ώστε χρησιμοποιείται ευρέως από την διαφήμιση και το μάρκετινγκ, ακόμη και σε ανεπτυγμένες κοινωνίες, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού είναι εγγράμματοι, προκειμένου να προωθηθούν προϊόντα και υπηρεσίες και να επηρεαστεί η συμπεριφορά των καταναλωτών.

Κίνδυνοι ανύπαρκτοι ή κίνδυνοι άλλοτε λιγότερο κι άλλοτε περισσότερο υπαρκτοί (π.χ. ατύχημα, ασθένεια, γηρατειά, μόλυνση, κοινωνική απόρριψη λόγω εμφάνισης) προβάλλονται, συνήθως μεγενθυνόμενοι, ώστε να προκληθεί το συναίσθημα του φόβου στους υποψήφιους καταναλωτές.

Ταυτόχρονα παρέχεται σε αυτούς η ελπίδα πως

η συστηματική αγορά και χρήση ενός προϊόντος (π.χ. φάρμακο, τρόφιμο, καλλυντικό, απολυμαντικό) ή μιάς υπηρεσίας (π.χ. ασφάλεια ζωής ή υγείας, συνδρομή σε γυμναστήριο ή σε πρόγραμμα διατροφής) μπορεί να μειώσει ή και να εξαλείψει τον αντίστοιχο κίνδυνο, εξασφαλίζοντας υγεία, μακροζωία, νιάτα, ομορφιά και δημοφιλία.

Η πιό αποτελεσματική όμως χρήση του μηχανισμού αυτού (ΦΟΒΟΣ εναλλάξ με ΕΛΠΙΔΑ) και ταυτόχρονα η λιγότερο έντιμη αλλά και η πλέον επικερδής, γίνεται στον χώρο της πολιτικής ή ακριβέστερα στον χώρο νομής της εξουσίας.

Προκειμένου πολιτικο-οικονομικά ιερατεία και κόμματα να κατακτήσουν ή να διατηρήσουν την εξουσία, εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα την δημοκρατική τους νομιμοποίηση, απαραίτητη για να περιοριστούν και να ελεγχθούν οι αντιδράσεις στις επιδιώξεις και στις ενέργειές τους, το εκλογικό σώμα τίθεται ενώπιον διλημμάτων και επιλογών, που φορτίζονται εντέχνως με τα συναισθήματα του φόβου και της ελπίδας.

Έτσι η χειραγώγηση των εκλογέων καθίσταται ευκολότερη, αφού οι περισσότεροι υποπίπτουν στην παγίδα και προσεγγίζουν τα πολιτικά ζητήματα, όχι με την λογική, αλλά με το συναίσθημα, του φόβου, γεγονός που διευκολύνει τον σχηματισμό μιάς εκλογικής μάζας, αγόμενης και φερόμενης πιά από τον φόβο και την ελπίδα.

Όπως λέει ο Όσσο:

«Άκου πάντα το κάλεσμα του αγνώστου και αφέσου να βρίσκεσαι πάντα σε κίνηση. Ποτέ μη προσπαθείς να αγκιστρωθείς από κάπου.
Το να αγκιστρωθείς σημαίνει να πεθάνεις. Είναι ένας πρώιμος θάνατος»

Λίγη αίσθηση του χιούμορ, λίγο γέλιο, αθωότητα παιδιού – και τι έχεις να χάσεις; Προς τι ο φόβος;
Τίποτα δεν έχουμε. Έχουμε έρθει χωρίς τίποτα, Χωρίς τίποτα θα φύγουμε.

Ο Σενέκας, διάσημος Ρωμαίος Στωικός φιλόσοφος είπε:

Timendi causa est nescire. που σημαίνει: η αιτία του φόβου είναι η άγνοια.
Ποια άγνοια; Η άγνοια ότι τα πάντα συμβαίνουν στη ζωή μας για ένα μοναδικό λόγο. Για να μας αφυπνίσουν από το λήθαργό μας.
Για να πονέσουμε, έτσι ώστε μέσα από τον πόνο να αναγκαστούμε να φέρουμε στην επιφάνεια την αληθινή μας φύση. Η άγνοια ότι το δράμα της ζωής μας είναι τέλειο.

Και όπως πρόσφατα μου είπε ένας καλός δάσκαλος:

Στο τέλος όλα θα είναι καλά. Κι αν δεν είναι όλα καλά θα σημαίνει πως το τέλος δεν ήρθε ακόμη…

“Τροφή”: Αφορμή για αυτό το άρθρο πήρα, μετά από μία συζήτηση για τις ελεεινές και τρισάθλιες ειδήσεις στην τηλεόραση, αλλά και όταν έκανα μία “βόλτα” σε “τοίχους” φίλων μου στο φ β. (Φυσικά, βέβαια, η “τεχνική” δεν αφορά μόνο τις ειδήσεις, αλλά και ειδικά τις θρησκείες, όπως και άλλες πτυχές της ζωής μας).

Γεμάτοι “τοίχοι”, λοιπόν, με τα της επικαιρότητας τα οποία δεν προάγουν καν την ενημέρωση, παρά μόνο τον φόβο και αχ, πως το σιχαίνομαι αυτό το δηλητήριο, τι ωραία που θα ήταν αν μπορούσαμε να τον εξαλείψουμε από τις ζωές μας: γιατί να που οδηγεί, με μαθηματική ακρίβεια: Ασθένεια: Η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος!
Και σε συγκρούσεις βέβαια: Ποια σημεία του σώματος μπλοκάρει η κάθε εσωτερική σύγκρουση δημιουργώντας ποιες ασθένειες 

Είναι τόσο απλό φίλοι μου, που πιστεύω ότι όλοι όσοι ασχολούνται με το τι κάνει το σύστημα σε εμάς και κατεβάζουν και καλά τα τεκταινόμενα, είναι ή γίνονται άθελά τους μέρος του συστήματος που χρησιμοποιεί τον φόβο για να μας καταστήσει μαριονέτες!!Σκεφτείτε καλά τι θρέφεται με όσα διακινούνται μέσα στο διαδίκτυο, προσωπικά αρκετοί “τοίχοι”, είναι ίδιοι και απαράλλακτοι με τα δελτία ειδήσεων που οι ίδιοι οι αναρτώντες “απεχθάνονται” και κοροϊδεύουν..!

Read More