Στατίνες αντιϊσταμινικά χαπάκια που σε κάνουν άλλο άνθρωπο.
Το ανθρώπινο σώμα δεν είναι μια σακούλα που περιέχει μέσα συσκευασμένα όργανα. Είναι ένα ζωντανό σύστημα όπου όλα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Ετσι, όταν παίρνουμε φάρμακα, οι δραστικές ουσίες ή τα παράγωγά τους ταξιδεύουν από «την κορφή μέχρι τα νύχια», επηρεάζοντας ακόμη και τον χαρακτήρα μας.
Σύμφωνα με την Γκολόμπ, οι περισσότεροι από όσους συμβαίνει αυτό, δεν αναγνωρίζουν τις αλλαγές στη συμπεριφορά τους. Και σε κάποιες περιπτώσεις είναι πολύ αργά… Δύο φορές οι ερευνητές έχουν επικοινωνήσει με τις οικογένειες ανθρώπων που έπαιρναν στατίνες και τους ενημέρωσαν για την αυτοκτονία τους. «Γνωρίζουμε και αποφεύγουμε τα ψυχεδελικά φάρμακα λόγω επικινδυνότητας και όμως δεν έχουμε πληροφορίες για φάρμακα ευρείας κατανάλωσης. Από το πιο απλό παυσίπονο, την παρακεταμόλη, μέχρι τα αντιισταμινικά για τις αλλεργίες, τις στατίνες, φάρμακα για το άσθμα, αντιυπερτασικά και άλλα, υπάρχουν ολοένα και περισσότερες ενδείξεις ότι μπορούν να αλλοιώσουν το χαρακτήρα και την προσωπικότητά μας. Να μας κάνουν παρορμητικούς, θυμωμένους ή ανήσυχους και επιθετικούς», γράφει το BBC. Και το κακό είναι ότι η λίστα με τα φάρμακα που ενοχοποιούνται για τέτοιου είδους καταστάσεις περιλαμβάνει τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα. Υπάρχουν βέβαια και τα περιστατικά που έχουν κατηγορήσει φάρμακα για πλήθος ανεπιθύμητων ενεργειών, οι οποίες ποτέ δεν αποδείχθηκαν. Το 2011 ένας γάλλος, πατέρας δύο παιδιών, έκανε αγωγή σε φαρμακευτική εταιρεία, επειδή η δραστική ουσία που έπαιρνε για τη νόσο του Πάρκινσον, τον έκανε τζογαδόρο, ομόφυλο και εθισμένο στο σεξ και επίσης ότι του προκάλεσε επιθετική συμπεριφορά που τον οδήγησε σε βιασμό.
Το 2015, σε άνδρα που έπαιρνε χάπι για το αδυνάτισμα ξαφνικά άρχισαν να αρέσουν τα νεαρά κορίτσια και κατηγόρησε το φάρμακο ότι του επηρέασε τον εγκέφαλο και δεν μπορούσε να ελέγξει τις παρορμήσεις του. Πώς όμως αυτές οι φαρμακευτικές αγωγές επηρεάζουν τον εγκέφαλο και μήπως θα έπρεπε να έχουν επισημάνσεις στις οδηγίες χρήσης; Χαμηλή χοληστερίνη και κοινωνική απομόνωση Η Γκολόμπ είχε παρατηρήσει μία περίεργη σύνδεση στον τρόπο θανάτου ατόμων που έπαιρναν στατίνες, καθώς όσοι είχαν αρκετά χαμηλή χοληστερίνη, είχαν συνήθως και βίαιο θάνατο τα τελευταία 20 χρόνια. Ακολούθως, έκανε έρευνα στη βιβλιογραφία και ανακάλυψε ότι πιθηκοειδή που συμμετείχαν σε πειράματα και έκαναν δίαιτα χαμηλής χοληστερίνης γίνονταν πιο επιθετικά. Και για όλο αυτό υπήρχε και εξήγηση. Μειώνοντας τα επίπεδα χοληστερίνης στα ζώα, άλλαζε και η σερετονίνη, η ουσία του εγκεφάλου που ρυθμίζει τη διάθεση και την κοινωνική συμπεριφορά όχι μόνο στα ζώα αλλά και στους ανθρώπους. Εκτοτε, έγιναν πολλές μελέτες για να βρεθεί η σχέση μεταξύ της στατίνης και της ευερεθιστότητας. Τα πρώτα αποτελέσματα είχαν δείξει ότι το φάρμακο κάνει πιο επιθετικές τις γυναίκες γόνιμης ηλικίας, όχι όμως τους άνδρες. Σε πιο εκτεταμένη μελέτη που έγινε σε 250.000 άτομα στη Σουηδία, φάνηκε ότι ειδικά κατά την έναρξη της αγωγής με στατίνες, οι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να συλληφθούν για διάπραξη βίαιων εγκλημάτων. Ωστόσο, όλες οι έρευνες που αφορούν ανεπιθύμητες δράσεις ή ασφάλεια των φαρμάκων, αφορούν τον μεταβολισμό του από το ήπαρ, τους μύες και άλλα λειτουργικά όργανα, όχι όμως το εγκέφαλο, τη συμπεριφορά και τις αλλαγές στο συναίσθημα και τη διάθεση, όπως παρατήρησε η Γκολόμπ.
Το ίδιο ακριβώς είχε προσέξει και ο Ντόμινικ Μισκόβσκι, νευρολόγος, εξειδικευμένος σε θέματα χρόνιου πόνου από το Πανεπιστήμιο του Οχάιο. «Υπάρχει ένα μεγάλο κενό όσον αφορά στη δράση των φαρμάκων στην προσωπικότητα και τη συμπεριφορά», λέει στο BBC. Παυσίπονο και κοινωνική φοβία Ο ίδιος αποκάλυψε μία σοβαρή παρενέργεια του πιο συχνά χρησιμοποιούμενου αναλγητικού, της παρακεταμόλης. Το φάρμακο μειώνει τον πόνο δρώντας στον νησιωτικό φλοιό του εγκεφάλου, ο οποίος όμως ρυθμίζει και τα συναισθήματα. Και τελικά η παρακεταμόλη μπορεί να μας κάνει να νιώσουμε καλύτερα μετά από έναν χωρισμό ή μία απόρριψη. Ωστόσο, μετά από έρευνες που έκανε, ανακάλυψε ότι η παρακεταμόλη μειώνει και την ικανότητά μας να συμπάσχουμε για κάποιον συνάνθρωπό μας. Κάτι που σημαίνει ότι στις ΗΠΑ που καταναλώνουν κατά μέσο όρο 298 δισκία παρακεταμόλης το άτομο τον χρόνο, ενδέχεται να επηρεάζει και διαμορφώνει τις κοινωνικές σχέσεις εκατομμυρίων ανθρώπων καθημερινά. Και όπως σπεύδουν να εξηγήσουν οι ειδικοί, το να συμπάσχει κάποιος δεν έχει να κάνει απλώς με τη βοήθεια που προσφέρουμε όταν χρειάζεται κάτι συναισθηματικό ή οικονομικό, αλλά με τη σταθερότητα και τη ρομαντικότητα των ερωτικών μας σχέσεων, με την υπομονή απέναντι στα παιδιά, τους φιλικούς δεσμούς και άλλα. Βέβαια, αυτό που υποστηρίζουν οι ειδικοί, είναι ότι η παρακεταμόλη μας επηρεάζει για λίγες ώρες, άρα δεν μπορεί να βλάψει μακροπρόθεσμα το συναίσθημά μας. Ωστόσο, θα πρέπει να το γνωρίζουμε ότι συμβαίνει, να είμαστε ενήμεροι και να μπορούμε να το διαχειριστούμε. Και δεν είναι μόνο σημαντικό να μελετηθούν όλα αυτά για λόγους που μπορεί να μειώσουν τις ενδείξεις τους και να περιοριστεί η χρήση τους, αλλά επειδή μπορεί να έχουν «κρυμμένες» ιδιότητες που είναι σημαντικές και ακόμη δεν τις έχουμε ανακαλύψει. Επισημαίνουν επίσης, ότι ακόμη πιο σημαντικό είναι να μελετηθούν σε αυτό το πλαίσιο τα φάρμακα που έχουν απευθείας δράση στον εγκέφαλο, όπως για παράδειγμα τα αντικαταθλιπτικά. Και δυστυχώς, υπάρχουν και ουσίες που έχουν δράση στον εγκέφαλο όπως είναι το αλκοόλ, το τσιγάρο και άλλες, που δεν έχει σκεφτεί κανείς ότι πρέπει να μπουν στο επιστημονικό μικροσκόπιο.
Πηγή: Protagon.gr
Το πείραμα τού Μίλγκραμ
Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή.
Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία. Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων. Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση –πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη –κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών.
Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή –που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών. Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.
Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη.
Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και –μετά από μια εικονική κλήρωση- ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του «δασκάλου».
Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων.
Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτ κλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!»
Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος. (Και περνάμε σε ενεστώτα για να γίνουμε μέτοχοι της στιγμής.)
«Θα λέτε την πρώτη λέξη από τα ζεύγη στο μαθητευόμενο. Αν κάνει λάθος θα σηκώσετε το πρώτο μοχλό και θα υποστεί ένα ηλεκτροσόκ 15 βολτ. Σε κάθε λάθος θα σηκώνετε τον αμέσως επόμενο μοχλό», λέει ο πειραματιστής και ο «δάσκαλος» αισθάνεται ήδη καλά που δεν του έτυχε στην κλήρωση ο άλλος ρόλος.
Το πείραμα ξεκινάει. Ο «δάσκαλος» λέει τις λέξεις από το μικρόφωνο. Ο «μαθητευόμενος», ήδη τρομαγμένος, απαντάει σωστά, αλλά όχι για πολύ. Μόλις κάνει το πρώτο λάθος ο «δάσκαλος» γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος του λέει να προχωρήσει στο πρώτο ηλεκτροσόκ. Ο «δάσκαλος» υπακούει. 15 βολτ δεν είναι πολλά, αλλά ο «μαθητευόμενος» έχει αλλάξει ήδη γνώμη. Παρ’ όλα αυτά απαντάει σωστά σε άλλη μια ερώτηση, αλλά στο επόμενο λάθος δέχεται 30 βολτ. «Αφήστε να φύγω», λέει ο «μαθητευόμενος» που δεν μπορεί να λυθεί. «Δε θέλω να συμμετάσχω σε αυτό το πείραμα.» Ο «δάσκαλος» κοιτάει τον πειραματιστή. Εκείνος του κάνει νόημα να συνεχίσει.
Τα βολτ αυξάνονται και τώρα πια ο πόνος είναι εμφανής στο πρόσωπο του «μαθητευόμενου», που εκλιπαρεί να τον αφήσουν ελεύθερο. Στα 200 βολτ ταρακουνιέται ολόκληρος. Ο «δάσκαλος» πριν κάθε ηλεκτροσόκ γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος, με σταθερή φωνή, του λέει ότι το πείραμα πρέπει να συνεχιστεί. Ο «δάσκαλος» συνεχίζει να βασανίζει έναν άγνωστο, έναν απλό φοιτητή που κλαίει, ζητάει τη βοήθεια του Θεού και παρακαλεί να τον λυπηθούν. Δεν μπορεί πια να απαντήσει στις ερωτήσεις, αλλά ο πειραματιστής λέει στο «δάσκαλο»:
«Τη σιωπή την εκλαμβάνουμε ως αποτυχημένη απάντηση και συνεχίζουμε με την τιμωρία.»
Στα 345 βολτ ο «μαθητευόμενος» τραντάζεται ολόκληρος, ουρλιάζει και χάνει τις αισθήσεις του.
Ο «δάσκαλος», ιδρωμένος και με τα χέρια του να τρέμουν, κοιτάει τον πειραματιστή.
«Μην ανησυχείτε», λέει εκείνος, «το πείραμα είναι απολύτως ελεγχόμενο... Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»
«Μα είναι λιπόθυμος», λέει ο «δάσκαλος».
«Δεν έχει καμιά σημασία. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»
Πόσοι από τους εθελοντές έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό;
Πριν ξεκινήσει το πείραμα του ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας τους τι ποσοστό των εθελοντών θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό.
Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι κανείς δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, πέρα ίσως από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις, καθαρά παθολογικές.
Δυστυχώς έκαναν λάθος.
Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ’ αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν –συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή. Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ. Και το 65%... Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ!
Που έγκειται η φάρσα;
Ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από το Μίλγκραμ για αυτόν ακριβώς το «ρόλο». Δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε ηλεκτροσόκ. Ο ηθοποιός υποκρινόταν. Το μοναδικό πειραματόζωο ήταν ο «δάσκαλος». Όμως τα αποτελέσματα ήταν αληθινά: Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει –ίσως και θα σκοτώσει- έναν άγνωστο του, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) και ταυτόχρονα να αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί –αφού εκείνος «απλά ακολουθούσε τις διαταγές». Και φυσικά οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφτούν όταν μάθουν για αυτό το πείραμα: «Εγώ αποκλείεται να έφτανα ως τον τελευταίο μοχλό.»
Όμως δείτε τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, κάθε μέρα.
Ο υπάλληλος της ΔΕΗ που δέχεται να κόψει το ρεύμα από έναν άνεργο ή άπορο, ξέροντας ότι έτσι τον ταπεινώνει, τον υποβάλει σε ένα διαρκές βασανιστήριο και πιθανότατα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του, ανήκει στο 65% του τελευταίου μοχλού. Και δεν είναι καθόλου κρυπτοσαδιστής. Απλά ακολουθάει τις εντολές που του έδωσαν.
Ο υπάλληλος του σούπερ-μάρκετ που σου δίνει το χαλασμένο ψάρι και σε διαβεβαιώνει ότι είναι φρέσκο δε σε μισεί, παρότι γνωρίζει ότι μπορεί να πάθεις και δηλητηρίαση. Απλώς ακολουθάει εντολές. Ο αστυνομικός ο οποίος ραντίζει με χημικά τους διαδηλωτές δεν είναι κρυπτοσαδιστής –αν και πολλοί θα διαφωνήσουν στο συγκεκριμένο παράδειγμα. Απλώς κάνει τη δουλειά του. Ο υπάλληλος της εφορίας ή της τράπεζας που υπογράφει την κατάσχεση κάποιου σπιτιού για 1.000 ευρώ χρέος, θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό στο πείραμα. Γιατί υπακούει.
Ο πολιτικός που υπογράφει το μνημόνιο το οποίο οδηγεί ένα ολόκληρο έθνος στην εξαθλίωση του νεοφιλελευθερισμού θα έφτανε μέχρι τον τελευταίο μοχλό. Και αυτός υπακούει, σε εντολές πολύ πιο ισχυρές από εκείνες του πειραματιστή με την άσπρη φόρμα. Αν όμως δούμε το πείραμα του Μίλγκραμ από την ανθρωπιστική-ηθική του πλευρά (από την πλευρά του 5% που αρνήθηκε να υπακούσει) θα καταλάβουμε ότι κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αν σε διατάζουν να κάνεις κάτι που προκαλεί κακό στον άλλον, στο συμπολίτη σου, σε έναν μετανάστη, σε έναν άνθρωπο (ή σε ένα ζώο, αλλά αυτό περιπλέκει πολύ τα πράγματα, εφόσον συνεχίζουμε να τρώμε κρέας), πρέπει να αρνηθείς να υπακούσεις. Ακόμα κι αν χάσεις το μπόνους παραγωγικότητας, την προαγωγή, την επανεκλογή, τη δουλειά σου.
Μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε να υπακούσουμε στις «μικρές» και καθημερινές εντολές βίας –με τις οποίες οι περισσότεροι ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε, μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια γενικευμένη και μέχρι τέλους πολιτική, κοινωνική, καταναλωτική ανυπακοή, μόνο όταν μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ως αυτεξούσιοι άνθρωποι και όχι ως ανεύθυνοι υπάλληλοι, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γκρεμίσουμε τη λαίλαπα που μας θέλει υπάνθρωπους, υπάκουους και υπόδουλους.
Και μια τελευταία παρατήρηση:
Τα υποκείμενα του πειράματος του Μίλγκραμ, οι εθελοντές φοιτητές, μάθαιναν από εκείνον ποιος ήταν ο στόχος του πειράματος. Μάθαιναν ότι ο «μαθητευόμενος» ήταν ηθοποιός και ότι δεν είχε ποτέ υποστεί ηλεκτροσόκ. Ο Μίλγκραμ το έκανε αυτό για να τους ανακουφίσει, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο. Αυτοί οι άνθρωποι, ειδικά το 65% που είχε φτάσει ως τον τελευταίο μοχλό, πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους κυνηγημένοι από τις Ερινύες της πράξης τους. Γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν τόσο αθώοι και τόσο «καλοί» όσο ήθελαν να πιστεύουν για τον εαυτό τους.
Translate
mousiko katafigio
k-proothisi marketplus
departeder
Mousiko Katafigio
Popular Posts
-
Ο Κώστας Σημίτης κανονικά λέγετε Ααρών Αβουρής.ο πρώην πρωθυπουργός πάντρεψε τη μεγαλύτερη κόρη του Φιόνα -που ζει μόνιμα στο Λονδίνο- με...
-
Κλείνει η χρονιά με τιμές από 7 έως 7,60 ευρώ για το έξτρα και 30.000 τόνους απόθεμα Ανατέλλει σιγά σιγά η νέα εμπορική περίοδος 2024/25 σ...
-
Η φράση “δεν είμαι ο εαυτός μου όταν πίνω” έχει επιστημονική εξήγηση – Σύμφωνα με τους ψυχολόγους υπάρχουν 4 είδη “μεθυσμένης προσωπικότ...
-
Η οξεία παγκρεατίτιδα, η οποία προσβάλλει άτομα όλων των ηλικιών, είναι μία από τις κύριες αιτίες εισαγωγής σε νοσοκομείο. Περίπου το 20% ...
-
Μπορεί ένα μόνο νεύρο του σώματός μας να επηρεάσει τόσους πολλούς τομείς; Η Παραδοσιακή Κινεζική Ιατρική, ο Βελονισμός και άλλες πιστοποιη...
-
Το μπρόκολο είναι ένα από τα πιο γνωστά λαχανικά της οικογενείας των σταυρανθών λαχανικών, μαζί με το λάχανο, το κουνουπίδι, τα λαχανάκια Β...
-
ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΜΕΝΕΣ (ΚΑΙ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΜΕΝΕΣ) ΟΛΕΣ ΟΙ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ! ΠΟΙΟΙ ΠΗΓΑΝ ; ΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ; {youtube}S-z6euQGPTs#!{/youtube...
-
ΥΠΆΡΧΕΙ μια διεθνής συνωμοσία. Οι ασθένειες ελέγχονται, εν ονόματι της εμπορευματοποίησης της υγείας….Στην πιάτσα κυκλοφορούν μόνον όσα φάρ...
-
Η Πάτρα , με τις πολλές πλατείες και την εξαιρετική ρυμοτόμηση, είναι μια πόλη στην οποία δεν χάνεσαι ποτέ: όλοι δρόμοι της οδηγούν στην παρ...
-
Του Δημήτρη Καραγιώργου Χιλιάδες ζωές ανθρώπων, κυρίως στις αναπτυσσόμενες χώρες, χάνονται από τη χρήση φαρμάκων – ‘μαϊμού’. Αναποτελεσματ...
Blog Archive
-
▼
2024
(19)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2023
(39)
- ► Δεκεμβρίου (3)
- ► Σεπτεμβρίου (5)
- ► Φεβρουαρίου (1)
- ► Ιανουαρίου (2)
-
►
2022
(37)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Σεπτεμβρίου (6)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (4)
-
►
2021
(54)
- ► Δεκεμβρίου (4)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (4)
- ► Ιανουαρίου (8)
-
►
2020
(124)
- ► Δεκεμβρίου (14)
- ► Σεπτεμβρίου (11)
- ► Φεβρουαρίου (15)
- ► Ιανουαρίου (11)
-
►
2019
(39)
- ► Δεκεμβρίου (8)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (3)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2018
(49)
- ► Δεκεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (9)
- ► Ιανουαρίου (3)
-
►
2017
(46)
- ► Δεκεμβρίου (1)
- ► Φεβρουαρίου (8)
- ► Ιανουαρίου (11)
-
►
2016
(141)
- ► Δεκεμβρίου (9)
- ► Σεπτεμβρίου (2)
- ► Φεβρουαρίου (10)
- ► Ιανουαρίου (28)
-
►
2015
(205)
- ► Δεκεμβρίου (14)
- ► Σεπτεμβρίου (19)
- ► Φεβρουαρίου (19)
- ► Ιανουαρίου (77)
-
►
2014
(168)
- ► Δεκεμβρίου (38)
- ► Σεπτεμβρίου (8)
- ► Φεβρουαρίου (10)
- ► Ιανουαρίου (42)
-
►
2013
(584)
- ► Δεκεμβρίου (22)
- ► Σεπτεμβρίου (102)
- ► Φεβρουαρίου (22)
- ► Ιανουαρίου (56)
-
►
2012
(409)
- ► Δεκεμβρίου (18)
- ► Σεπτεμβρίου (12)
- ► Φεβρουαρίου (20)
- ► Ιανουαρίου (38)
-
►
2011
(656)
- ► Δεκεμβρίου (26)
- ► Σεπτεμβρίου (42)
- ► Φεβρουαρίου (96)
- ► Ιανουαρίου (98)
-
►
2010
(465)
- ► Δεκεμβρίου (71)
- ► Σεπτεμβρίου (96)
- ► Φεβρουαρίου (28)
- ► Ιανουαρίου (48)
Categories
Copyright ©
k-proothisi | Powered by Blogger
Design by Flythemes | Blogger Theme by NewBloggerThemes.com